Μια ολόκληρη ζωή εμείς οι Έλληνες έχουμε βαρεθεί να βγάζουμε όλες μας τις κακίες και να κατηγορεί ο ένας τον άλλον χωρίς όμως να υπάρχουν στοιχεία.
Σήμερα όμως θα σας την σκάσω και θα σας παρουσιάσω κάτι το διαφορετικό που είναι όμως και πολύ ωραίο και γι αυτό σας το γράφω. Και από πλευράς δικιάς να το διαβάσετε.
Για πρώτη φορά πήγα στην Αθήνα με το Κ Τ Ε Λ. Και ήταν η τελευταία που πήγα πλέον με το δικό μου ... αυτοκίνητο
Παράγων πρώτος Τα αυτοκίνητα; είναι πεντακάθαρα και ολοκαίνουργια.
Ξεκινήσαμε από την στάση Μοσχαράκι ακριβώς στις 7 και 40 λεπτά.σήμερα ημέρα Τετάρτη Χαιρέτισα τον οδηγό και αυτός με χαιρέτισε όχι τυπικά αλλά καλοσυνάτα. Κάθισα στην καρέκλα μου και το ταξίδι άρχισε.
Ο οδηγός ένας πεντακάθαρος νέος σχετικά άνθρωπος γνώριζε πολύ καλά τα καθήκοντα τόσα τα τεχνικά όσο και τα διοικητικά . Πρώτη φορά ταξίδεψα και δεν ήξερα τον κανονισμό. Όταν πιάσαμε Ελευσίνα μια κυρία ζήτησε να κατέβει στην στάση γέφυρα και ο οδηγός την κατέβασε με κάθε μέτρο ασφαλείας όπως έκανε και σε άλλους πέντε επιβάτες.σε άλλες στάσεις. Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν όταν κάποια κυρία βρήκε μια χάρτινη σακούλα με κάποια βιβλιάρια υγείας κάποιου που τα είχε ξεχάσει Σε χρόνο ρεκόρ βρήκε τον αφηρημένο και συνεννοήθηκε μαζί του
Είπα μέσα μου έτυχε.
Επιστροφή την ίδια μέρα και με το δρομολόγιο των 12 και 30 Ο οδηγός αυτός νεότερος ως προς τα χρόνια. Ακριβώς ηξ ίδια συμπεριφορά. Πριν να φτάσουμε στα διόδια της Μάνδρας σηκώθηκε μια κυρία με το παιδί της και απευθυνόμενη στον οδηγό του είπε " οι λόγοι που θα πήγαινα στο Λουτράκι δεν υπάρχουν και πρέπει να γυρίσω πίσω στην Αθήνα" Και ο οδηγός της είπε " Ευχαρίστως θα σε κατεβάσω στα διόδια και εκεί θα περιμένεις να σε πάρει ένα λεωφορείο δικό μας."
Μόλις κατέβηκε η κυρία με το παιδί της ήρθε σε επαφή με κάποιους συναδέλφους του και βρήκε ποιος θα περνούσε από τα διόδια και του είπε να πάρει την κυρία με το παιδί της.
Θα μου πείτε απλές ιστορίες συνηθισμένες αλλά με ανθρωπιά. Σε μια εποχή που κυριαρχεί η αδιαφορία βρήκα δυο υπαλλήλους του Κ Τ Ε Λ να νοιάζονται όχι για τον πελάτη αλλά για τον συνάνθρωπο τους . Πάντως εγώ αν ήμουνα διοίκηση του Κ Τ Ε Λ θα αισθανόμουν πολύ καλά που θα διοικούσα; αυτούς του υπαλλήλους.
Και πρέπει πάντα να θυμόμαστε την μητέρα Τεράζα που είπε μια πολύ σπουδαία φράση"Στη ζωή δε υπάρχου μεγάλα πράγματα. Μόνο μικρά αλλά με μεγάλη αγάπη
Σήμερα όμως θα σας την σκάσω και θα σας παρουσιάσω κάτι το διαφορετικό που είναι όμως και πολύ ωραίο και γι αυτό σας το γράφω. Και από πλευράς δικιάς να το διαβάσετε.
Για πρώτη φορά πήγα στην Αθήνα με το Κ Τ Ε Λ. Και ήταν η τελευταία που πήγα πλέον με το δικό μου ... αυτοκίνητο
Παράγων πρώτος Τα αυτοκίνητα; είναι πεντακάθαρα και ολοκαίνουργια.
Ξεκινήσαμε από την στάση Μοσχαράκι ακριβώς στις 7 και 40 λεπτά.σήμερα ημέρα Τετάρτη Χαιρέτισα τον οδηγό και αυτός με χαιρέτισε όχι τυπικά αλλά καλοσυνάτα. Κάθισα στην καρέκλα μου και το ταξίδι άρχισε.
Ο οδηγός ένας πεντακάθαρος νέος σχετικά άνθρωπος γνώριζε πολύ καλά τα καθήκοντα τόσα τα τεχνικά όσο και τα διοικητικά . Πρώτη φορά ταξίδεψα και δεν ήξερα τον κανονισμό. Όταν πιάσαμε Ελευσίνα μια κυρία ζήτησε να κατέβει στην στάση γέφυρα και ο οδηγός την κατέβασε με κάθε μέτρο ασφαλείας όπως έκανε και σε άλλους πέντε επιβάτες.σε άλλες στάσεις. Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν όταν κάποια κυρία βρήκε μια χάρτινη σακούλα με κάποια βιβλιάρια υγείας κάποιου που τα είχε ξεχάσει Σε χρόνο ρεκόρ βρήκε τον αφηρημένο και συνεννοήθηκε μαζί του
Είπα μέσα μου έτυχε.
Επιστροφή την ίδια μέρα και με το δρομολόγιο των 12 και 30 Ο οδηγός αυτός νεότερος ως προς τα χρόνια. Ακριβώς ηξ ίδια συμπεριφορά. Πριν να φτάσουμε στα διόδια της Μάνδρας σηκώθηκε μια κυρία με το παιδί της και απευθυνόμενη στον οδηγό του είπε " οι λόγοι που θα πήγαινα στο Λουτράκι δεν υπάρχουν και πρέπει να γυρίσω πίσω στην Αθήνα" Και ο οδηγός της είπε " Ευχαρίστως θα σε κατεβάσω στα διόδια και εκεί θα περιμένεις να σε πάρει ένα λεωφορείο δικό μας."
Μόλις κατέβηκε η κυρία με το παιδί της ήρθε σε επαφή με κάποιους συναδέλφους του και βρήκε ποιος θα περνούσε από τα διόδια και του είπε να πάρει την κυρία με το παιδί της.
Θα μου πείτε απλές ιστορίες συνηθισμένες αλλά με ανθρωπιά. Σε μια εποχή που κυριαρχεί η αδιαφορία βρήκα δυο υπαλλήλους του Κ Τ Ε Λ να νοιάζονται όχι για τον πελάτη αλλά για τον συνάνθρωπο τους . Πάντως εγώ αν ήμουνα διοίκηση του Κ Τ Ε Λ θα αισθανόμουν πολύ καλά που θα διοικούσα; αυτούς του υπαλλήλους.
Και πρέπει πάντα να θυμόμαστε την μητέρα Τεράζα που είπε μια πολύ σπουδαία φράση"Στη ζωή δε υπάρχου μεγάλα πράγματα. Μόνο μικρά αλλά με μεγάλη αγάπη