Και δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν να έχει σχέση ο άνθρωπος με τα ξύλα
Όταν πήγα στο δημοτικό στην πρώτη τάξη μου έλεγε η γιαγιά μου να αγαπάς τον δάσκαλο σου γιατί αυτό θα σου ανοίξει τα μάτια σου
Και πάλι δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν ο δάσκαλος θα μου άνοιγε τα μάτια αφού από την μια δεν είναι γιατρός και από την άλλη έβλεπα και δεν είχα την ανάγκη του . Αυτά όμως με φόβισαν και σεβόμουν τον δάσκαλο όχι από αγάπη αλλά από φόβο.
Αλλά ο παππούς μου που ήταν γιατρός μου έδωσε να καταλάβω τι σημαίνει και το ξύλο το απελέκητο και σου ανοίγω τα μάτια. Και από τότε ο σεβασμός ανάμικτος με αγάπη δέθηκα με την έννοια του δασκάλου και είναι το λειτούργημα που λατρεύω Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα να παίρνεις ένα παιδάκι από το βυζί της μάνας του και το μαθαίνεις γράμματα .
Και όλα αυτά τα σκέφτηκα με την υπόθεση του νεαρού Βαγγέλη που χάθηκε και άρχισαν να μιλάνε οι γονείς για τα παιδιά τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα από τους συμμαθητές των και οι δάσκαλοι τους δείχνουν αδιαφορία.και δεν προστατεύουν τα παιδιά τους από αυτά τα πειραχτήρια.
Είναι άδικοι και τα θέλουν όλα δικά τους. Δεν είδα έναν ( 1 ) γονιό να πάρει θέση όταν ο δάσκαλος προσπάθησε να πειθαρχήσει ένα άτακτο παιδί που γίνεται ο φόβος και ο τρόμος των συμμαθητών του. Και έχουμε και τον πατέρα να καυχάται στα καφενεία για τα "μπουκέτα" που μοιράζει ο κανακάρης του
Θυμάμαι όταν πήγαινα στο δημοτικό και έτρωγα κανένα χαστούκι από το δάσκαλο μου φοβόμουν να μη το μάθει η μάνα μου γιατί θα είχαμε συνέχεια.
Θα μου ΄πείτε άλλοι καιροί οι δικοί μου και άλλοι τώρα. Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά ο δάσκαλος και αυτός ακολουθεί την εποχή του να μη δείχνει το ενδιαφέρον του δικού μου δάσκαλου που το έδειχνε με χαστούκια και με την βίτσα. Και αυτό μας έκανε να σεβόμαστε το σχολείο το δάσκαλο και τους συμμαθητές μας να τους αγαπούμε και να μη τους βασανίζουμε.
Άλλες εποχές ρομαντικές και ας χτυπούσαν οι δάσκαλοι μας