πηγή: Intime
Μεγάλη ιστορία η σχέση του Δημήτρη Μελισσανίδη με την ομάδα της καρδιάς του από πολύ πιτσιρίκι. Πώς, όμως, το φτωχόπαιδο από την Κοκκινιά που τα κυβικά του σαν μικροεπιχειρηματίας δεν του επέτρεπαν κάτι περισσότερο από την ενασχόλησή του με τον Ιωνικό να βρεθεί ιδιοκτήτης στην ΑΕΚ. Ένας άνθρωπος που έζησε από πολύ κοντά, από πολύ μέσα το χρονικό της πρώτης επαφής του Μελισσανίδη με την ομάδα, επί μεγαλομετόχου Ανδρέα Ζαφειρόπουλου, είναι ο τότε παράγοντας της ΑΕΚ Γεώργιος Π. Σκούρτης, ο οποίος στο βιβλίο του «Μαρτυρίες», έκδοση 1999, έγραψε σχετικά...
(Είμαστε στο 1992, η ΑΕΚ έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια και παραιτείται ο δοτός πρόεδρος της ΠΑΕ Κώστας Γενεράκης, σα σήμερα 27 Μαΐου) :
Ήταν οι πρώτες ημέρες του Ιουνίου του 1992 όταν ένα πρωινό χτύπησε το τηλέφωνο τουσπιτιού μου. Ήταν ο Κώστας Καγιάς. Δεν με έχει συνηθίσει σε πρωινά τηλεφωνήματα. 
Καγιάς: «Γιώργο, καλημέρα. Σε πόση ώρα μπορείς να στο ξενοδοχείο Μέδουσα (ιδιοκτήτης ο παλαιός πρόεδρος του Πιερικού Ιωαννίδης), Για να σου πω κάτι πολύ σοβαρό».
Του απάντησα πως σε τρία τέταρτα θα είμαι κοντά του. Ο Κώστας Καγιάς είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου που όταν θέλει κάτι να πει, χρειάζεται να βλέπει και το πρόσωπο του συνομιλητή του. Επίσης, οι κουβέντες είναι τηλεγραφικές, αλλά ό,τι βγαίνουν από το στόμα του ισοδυναμούν με συμβόλαια, τα οποία έχουν συνταχθεί από το καλύτερο συμβολαιογράφο και με τρισδιάστατες υπογραφές.
Όταν έφτασα στο ξενοδοχείο, ο Καγιάς αμέσως σηκώθηκε και έφυγε από την παρέα του που ήταν στο σαλόνι του ξενοδοχείου και με οδήγησε χωρίς καμία χρονοτριβή στο ιδιαίτερο γραφείο που είχε.
Χωρίς περιττές κουβέντες μου είπε: «Γιώργο, έχω ένα φίλο στον Πειραιά, που θέλει, μαζί με το συνέταιρό του, να αγοράσει την ΑΕΚ. Για το λόγο αυτό θέλει να μάθει από σένα, που γνωρίζεις πρόσωπα και ιδίως τα οικονομικά θέματα της ΠΑΕ, ορισμένα στοιχεία».
Εάν απέναντί μου είχα, και τον αδερφό μου, χωρίς καν να το σκεφτώ, θα του έλεγα ένα τεράστιο ουρλιαχτό ΟΧΙ.
Αυτή η άρνηση μου δεν πήγαζε μόνο από αυτά που είχα περάσει, αφού νωπές ήταν οι περιπέτειες μου από ακάλυπτες επιταγές.
Μπορεί η φυλακή να ήταν λίγο μακριά. Ορατή, όμως, διά γυμνού οφθαλμού. Επίσης, μέσα μου υπήρχε βουνό η πίκρα, η οποία συνοδευόταν και από αηδία για όλα αυτά τα ανθρωπάκια που συνάντησα μέσα στην ΑΕΚ. Και τα οποία ξέρουν να διεκδικούν αυτό που τους ανήκει.
Να, γιατί θα αρνιόμουνα ακόμα και στον αδερφό μου να πω το ΝΑΙ.
Ήξερα, όμως, ότι ο Κώστας για να με πάρει τηλέφωνο και να ασχοληθεί με το θέμα θα ήταν σοβαρή περίπτωση, η οποία θα έβγαζε την ΑΕΚ από την χαώδη κατάσταση που βρισκόταν την παρούσα στιγμή. Είμαι δε βέβαιος ότι θα είχε κάνει εξετάσεις εις βάθος για να λάβει αυτή την πρωτοβουλία.
Έτσι, μια ο Καγιας και μια η απέραντη αγάπη που έχω για την ΑΕΚ, δέχτηκα να συναντήσω τον φίλο του.
Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο του Καγιά και τραβήξαμε για τον Πειραιά. Πίσω από το ιερό του Αγίου Νικολάου υπάρχει δρόμος που είχε το όνομα του αγίου του ναού. Στον αριθμό 3-5 ήταν τα γραφεία της εταιρείας, που επρόκειτο να επισκεφτούμε. Φτάσαμε. Μας περίμεναν, αφού η γραμματέας μας είπε να περάσουμε αμέσως.
Ανοίγοντας την πόρτα βρέθηκα μπροστά σε ένα νέο άνθρωπο με το ωραιότερο χαμόγελο.
Αυτομάτως μου ήρθαν στο νου τα λόγια του μεγάλου Μενέλαου Λουντέμη: «Κάποτε φαίνεται όταν ήταν μικρός γέλασε, το βρήκε ωραίο και το κράτησε σε όλη του τη ζωή».
Ο Καγιάς έκανε τις συστάσεις. Από εδώ ο Γιώργος Σκούρτης και πριν προφτάσει να συνεχίσει ο απέναντι μου ευρισκόμενός δίνοντας το χέρι του, μαζί με το αφοπλιστικό χαμόγελο, αυτοσυστήθηκε: «Δημήτρης Μελισσανίδης. Πρέπει να ξέρετε, κ. Σκούρτη, ότι είμαι ΑΕΚτζης από νηπιακής ηλικίας. Από εσάς θέλω μία περιγραφή γύρω τα σπουδαιότερα οικονομικά θέματα της ΑΕΚ».
Μ' άφησε περίπου είκοσι λεπτά να του πω σε χοντρές γραμμές αυτά που γνώριζα για την ΠΑΕ.
Φαίνεται του έκανα εντύπωση με αυτά που του έλεγα γιατί από τις αντιδράσεις του προσώπου του κατάλαβα ότι το κομπιούτερ – μυαλό, όπως αργότερα απεδείχθη ότι διέθετε, τα κατέγραφε.
Μόλις τελείωσα, άρχισε να μου αναπτύσσει το πρόγραμμα του για την ΑΕΚ, όχι όταν θα την αγοράσει, γιατί πουθενά δεν έβαλε στα λογία του το ΘΑ.
Ποτέ δεν έλεγε «εγώ» στο πρόγραμμα του, αλλά πάντα ο Καρρας και εγώ. Μου είπε για το Members, για τα αποδυτήρια, για την μπουτίκ και για πολλά άλλα. Μιλούσε αδιάκοπα, σχεδόν περίπου μια ώρα. Όταν τέλειωσε ζήτησε συγνώμη, γιατί έπρεπε να πάει σε ραντεβού και κλείσαμε νέα συνάντηση για το απόγευμα στις 5 η ώρα.
Χαιρετηθήκαμε και φύγαμε. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο του Καγιά, μου ήρθανε όλα στον νου μου. Από τη μία η ΑΕΚ να βρίσκεσαι στο χείλος του γκρεμού και από την άλλη ο νέος αγοραστής να ονειρεύεται μετά βεβαιότητας για το μεγάλο έργο που ήδη έχει αναλάβει.
Πηγαίνοντας κι εμείς στο γνωστό ψαράδικο Ζήρας – στις Τζιτζιφιες – βρήκα χρόνο κατά τη διαδρομή να τακτοποιήσω στο μυαλό μου τα θέματα που με απασχόλησαν μετά τη συνάντηση που είχαμε με τον Μελισσανίδη.
Έτσι, όταν κάθισα στο τραπέζι για φαγητό ήμουνα έτοιμος να πω τις σκέψεις μου στο Καγιά.
«Κώστα, η ΑΕΚ βρίσκεται σε πλήρη διάλυση. Εμείς πήγαμε να βρούμε έναν τύπο που θέλει μαζί με το συνεταίρο του να αγοράσει την ΑΕΚ».
Του ανέπτυξα γρήγορα σε τι τραγική κατάσταση βρίσκεται η ομάδα. Και αυτός αντί να μου πει πως θα λύσει τα θέματα αυτά, μου αναπτύσσει ένα πρόγραμμα έργων στο γήπεδο. Ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη θέλουμε.
«Κώστα, τον ξέρεις καλά τον άνθρωπό αυτόν; Μήπως είναι λοξός – παραμυθάς ή τρελός. Έχω τη γνώμη ότι δεν πρέπει να πάμε στο ραντεβού μας το απογευματινό».
Όλα αυτά τα έλεγα τη στιγμή που ο Καγιάς απολάμβανε τα ψάρια του. Περιττό να σας πω ότι ουδεμία απάντηση πήρα.
Αφού φάγαμε, μου έδειξε το ρολόι του, λέγοντας ότι ήρθε η ώρα για το ραντεβού μας. Δεν μπορώ να αποκρύψω ότι αυτή η ατάραχή η στάση του Καγιά επιδρούσε άσχημα στο νευρικό μου σύστημα.
Στις 5 το απόγευμα μπαίναμε στο γραφείο του Μελισσανίδη. Πριν προφτάσουνε να περάσουμε την πόρτα του γραφείου του, ο Καγιάς του είπε: «Ξέρεις, ο Σκούρτης σε περάσε για τρελό».
Αυτομάτως βρέθηκα σε πολύ άσχημη ψυχολογίκη κατάσταση. Ήρθε, όμως, το αφοπλιστικό χαμόγελο του Μελισσανίδη να ζεστάνει την ατμόσφαιρα που είχε μετατρέψει σε αίθουσα κατάψυξης ο Καγιάς.
Μελισσανίδης χωρίς χαμόγελο: «Κύριε Σκούρτη, θέλω τη δική σου εκτίμηση. Πουλάει ο Ζαφειρόπουλος;».
Του απάντησα ναι, αλλά ότι δεν χαρίζει.
Μελισσανίδης: «Με γνώμες όμως δε γίνονται έργα κι εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε. Συγκεκριμένη είναι η δική μας πρόταση. Ο Καρράς και εγώ προσφέρουμε 300 εκατομμύρια δραχμές για την αγορά του πακέτου των μετοχών του Ζαφειρόπουλου. Τρόπος πληρωμής, 100 μπροστά, τα άλλα 100 τον Ιούνιο του 1993 και εξόφληση τον Ιούλιο του 1994. Αναλαμβάνουμε όλα τα νόμιμα χρέη»