Ποιος έχει το ηθικό ανάστημα να απαντήσει στο κατηγορώ της Νεολαίας

Αλήθεια γι αυτόν ποιος θα γνοιαστεί 

Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή 
κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή
                                       Παύλος Σιδηρόπουλος 

Πολλές φορές το έχω και γράψει αλλά και το έχω πει στα ραδιόφωνα αλλά και στις τηλεοράσεις Καμαρώνω την νέα γενιά που είναι πολύ καλύτερη από εμάς .
 O Βίας ο Πριηνεύς που ήταν  ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας  και καταγόταν  από  την Πριήνη της Ιωνίας (6ος π.Χ. αι.),

Έγινε γνωστός για την δικαιοσύνη του και την ρητορική του δεινότητα. Σύμφωνα με τον Σάτυρο, κάποτε Αθηναίοι ψαράδες ψάρεψαν έναν χάλκινο τρίποδα που είχε την επιγραφή «τω σοφώ», και  έστειλαν τον τρίποδα στον Βία θεωρώντας ότι του ανήκει επειδή τον θεωρούσαν ως τον σοφότερο άνδρα

Αυτός λοιπόν ο σοφός είπε ότι « …κτήσαι εν μεν τη νεότητι ευπραξίαν εν δε τω γήρα σοφίαν» Που σημαίνει στα νιάτα σου απόκτησε ευτυχία και στα γεράματα σου σοφία.

Και αυτό το διαβάζει ένας νέος της σημερινής μας εποχής και τα παίρνει στο κρανίο ( έκφραση της σημερινής νεολαίας) και μας ρωτά με γλώσσα όχι την πρέπουσα Για ποια ευτυχία μιλά αυτός ο σοφός ρε υποκριτές που θέλετε να μας κάνετε και τον δάσκαλο;

Που στην κυριολεξία πεθαίνουμε για να μπούμε σε μια σχολή  ΑΝΩΤΑΤΗ και όταν την τελειώσουμε παρακαλούμε να μας πάρει ο εργοδότης για να μοιράζουμε πίτσες;

Και από την άλλη να βλέπουμε τον συμμαθητή μας που ήταν ο τελευταίος στην τάξη που είχε το ταλέντο να κλοτσά το τόπι να θησαυρίζει και να είναι και πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες.

Και αυτοί που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο να χρωστάνε στο δημόσιο εκατομμύρια και κανένας πολιτικός δεν τολμά να του πει πάρε την ομάδα σου και πήγαινε σε άλλη παραλία να κάνεις τα παιχνίδια σου;

Και από την άλλη να διαβάζεις ότι τα παιχνίδια που πήγαινες στο γήπεδο και έβλεπες και το εισιτήριο το αγόραζες με το υστέρημα σου ήταν στημένα. Και εμείς πάλι οι νέοι να κατεβαίνουμε στις πλατείες και να υπερασπιζόμαστε τους αγύρτες του αθλητισμού. Γιατί διαφεύγουν με τις πλάτες της πολιτείας άλλοι που είναι  χειρότεροι.

Να βλέπουμε παπάδες να κάνουν δοσοληψίες με το δημόσιο με την συνεργασία με επίορκους πολιτικούς δικαστές και κρατικούς αξιωματούχους. Και μόλις η τσιμπίδα τους πιάσει να βρίσκουν υπερασπιστές  ιδίως στα λαϊκά στρώματα που κατάλληλοι διαφωτιστές έχουν δημιουργήσει τους επαγγελματίες πιστούς

Και από την άλλη να έχεις παπάδες που όχι μόνο είναι κοντά στο δοκιμαζόμενο λαό αλλά κάνουν και τον ζητιάνο ακόμα για να βρούνε τα μέσα για να ταΐσουν 1500 ψυχές την ημέρα . Και αυτούς τους πολεμάμε χρησιμοποιώντας ως όπλο το ψεύδος.. Και κανένας δεν υπερασπίζεται τον σύγχρονο Μυριήλ γιατί φοβάται την πένα του δήθεν δημοσιογράφο που όταν γράφει την βουτά στο βόθρο. Και μήπως τον βρομίσει και αυτόν και μετά τρέξε για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. 

Να έχουμε κουραστεί να διαβάζουν ή να βλέπουμε  στην τηλεόραση ειδήσεις για κατανάλωση και μόνο. Ότι γιατροί δικηγόροι μηχανικοί κλέβουν το κράτος και όλα αυτά γίνονται για τα μάτια του κόσμου 

Πολιτικοί που δεν έχουν ούτε ένα ένσημο να μας παρουσιάζονται με περιουσίες που δέκα ζωές να ζήσεις δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις ούτε το ένα εκατοστό από αυτά.

Να βλέπεις νέα παιδιά να περπατάνε στο δρόμο και να τα περνάς για φαντάσματα αφού τα ναρκωτικά τα έχουν θερίσει. Με αποτέλεσμα να είναι κινούμενοι νεκροί .

Και όμως ενώ αυτοί οι ασθενείς είναι χιλιάδες κανένας δεν μας λέει πως διαφεύγει το σούπερ μάρκετ των ναρκωτικών και όλο πιάνουμε κάτι μικροπερίπτερα ή κάτι χρήστες  που αναγκάζονται να γίνουν βαποράκια για να ικανοποιήσουν το πάθος τους.

Οι  φυλακές να είναι γεμάτες από εμπόρους τις πλάκας και τα μεγάλα ψάρια ν α διαφεύγουν από τα δίχτυα του νόμου και να πιάνεται η αθερίνα. Και αναρωτιέσαι πως συμβαίνει αυτό

Και το σπουδαιότερο να μπορείς να βρεις ναρκωτικά εκεί μέσα στις φυλακές  πιο εύκολα από την πλατεία της ομόνοιας.

Να διαβάζεις ότι ζητάνε δάνεια εκδοτικά συγκροτήματα ή να χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ και κανένας να μη τολμά να τους ακουμπήσει.

Να βλέπεις στην τηλεόραση ανθρώπους που θέλουν να κάνουν το δάσκαλο και να σατιρίζουν τα πάντα αλλά δεν μας λένε πόσα παίρνουν και σε τι σπίτια ζούνε. Και πως από το μεροκάματο απέκτησαν τόσα πολλά.

Όλο ακούμε ότι δημοσιογράφοι πληρωνόντουσαν από τα μυστικά κονδύλια  και κανένα όνομα δεν είδαμε ποτέ Και έρχονται οι  ίδιοι που τα έπαιρναν να ΚΆΝΟΥΝ ΚΡΙΤΙΚΉ.

Και άφησα τελευταία την πνευματική ηγεσία του τόπου που αυτή είναι για πολύ γέλιο

Και θυμάμαι την παρωδία που έκανε επάνω στο ποίημα του Αν του Κίπλινγκ  ο μεγάλος δάσκαλος μπορώ να πω του γένους  ο  Κώστας ο Βάρναλη ( που δεν έγινε Ακαδημαϊκός γιατί ήταν κομουνιστής  και έγιναν άλλοι που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή ) που νομίζω ότι στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει το ποίημα και μαζί ας το μελετήσουμε για να μπορούμε να πούμε ότι οι νέοι έχουν το δικαίωμα να μας κατηγορούν. 

Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι
σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,
αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,
αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων,
κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις,
κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις,
κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε
κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.

Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις
κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο,
το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις
το νικητή, μα και τους δυο ξετσίπωτα προδίνεις,
αν ότι γράφεις κι ότι λες, το ξαναλέν κ' οι άλλοι
γι' αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,
αν λόγια κ' έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας
τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον.

Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα
και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις,
κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι
και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το 'χεις,
αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις
γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν,
αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος
κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!

Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου
κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυο λυγάς τη μέση
κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις
και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,
αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις
και μόνο, αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,
δικιά σου θα ‘ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη πού χει
κι έξοχος θα σαι Κύριος! αλλ'  Άνθρωπος δε θά σαι…