Αρκετοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ασκώ κριτική από το σπίτι μου και έχουν απόλυτο δίκιο γιατί προτιμώ να μη παρακολουθήσω κάποιον αγώνα που κακοποιείται το ποδόσφαιρο και η δικαιοσύνη στους αγώνες αυτούς.
Και ούτε μπορώ να βλέπω να χρησιμοποιούνται δυο και τρεις μπάλες σε ένα αγώνα Και ούτε να βλέπω πανό με υβριστικά κείμενα Και οι αρμόδιοι να σιωπούν και οι δυνατοί να γλεντούν
Γι αυτό διαλέγω δικά μου παιχνίδια τα οποία πάντα με συγκινούσαν και αυτά ήταν τα παιδικά πρωταθλήματα.
Και έτσι σήμερα Σαββάτο πήγα στο γήπεδο που φέρει το όνομα του αείμνηστου φίλου μου του Γιάννη Στέφα και εκεί έπαιζαν οι Νέοι του Α Ο Λουτρακίου και του Ισθμιακού.
Διαπίστωσα ότι η ομάδα του Α Ο Λ παίζει ένα ποδόσφαιρο που καμία ομάδα της Κορινθίας δεν παίζει και αυτό δεν είναι υπερβολή. Αν και πήγα για να παρακολουθήσω ένα ημιχρόνιο είδα όλο το παιχνίδι
Και αυτό που και πάλι παρατήρησα ήταν που οι θεατές ήταν ελάχιστοι που δεν ξεπερνούσαν τους δέκα
Και ερωτώ κάθε ομάδα που από αυτές τις δυο είχε ένδεκα παίκτες που έπαιζαν και από επτά στους που μας κάνουν τριάντα έξη Αυτά όλα τα παιδιά δεν έχουν αδέλφια πατέρα μάνα παππούδες γιαγιάδες για να πάνε να τους καμαρώσουν;
Ορφανοί είναι Γιατί δεν αξίζουν από τους δικούς τους αυτή την περιφρόνηση γιατί αξίζουν να τους βλέπουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου γιατί είναι ταλέντα.