Σαββάτο πρωί και έχω προγραμματίσει να πάω στο ωραιότερο γήπεδο της Κορινθίας και αυτό είναι στα Ίσθμια που έχει το όνομα του φίλου μου Γιάννη Στέφα
Και εκεί θα γινόταν ο αγώνας μεταξύ των Νέων του Α Ο Λουτρακίου και του Α Ο Ζευγολατιού Πάγωσα όταν πήγα και σχεδόν δεν είδα κανένα πατέρα να βρίσκεται στο γήπεδο Σκέφτηκα επειδή ήταν στις δέκα η ώρα και είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις την ζεστασιά του σπιτιού σου και να τρέχεις για να δεις το παιδί σου να παίζει
Τώρα πως θα με χαρακτηρίσετε εμένα που μόνο ένα σκυλί έχω.και τίποτα άλλο Αγαπώ όμως και τα παιδιά και το ποδόσφαιρο και βρέθηκα σχεδόν να παρακολουθώ μόνος τον αγώνα αυτόν Αλλά για να είμαι ειλικρινής με την πάροδο του χρόνου πολλαπλασιαστήκαμε και ο ένας έγινε ακόμα και δέκα και παραπάνω
Στο πρώτο ημιχρόνιο ο αγώνας ήταν απογοητευτικός και είχα αποφασίσει να φύγω για δυο λόγους Ο ένας ήταν το ποδόσφαιρο που έπαιζαν που ήταν για κλάματα Και ο δεύτερος γιατί διψούσα Τον δεύτερο λόγο την δίψα μου την ικανοποίησε η κ. Βλάχου που είναι η ψυχή των ομάδων που παίζουν στα πρωταθλήματα την παίδων και νέων Και ο δεύτερος λόγος το καλό ποδόσφαιρο ανέλαβαν οι παίκτες που στο πρώτο ημιχρόνιο δεν μπορούσες να τους δεις
Η ομάδα του Α Ο Λουτρακίου και στο τελευταίο εικοσάλεπτο έπιασαν το τέλειο
Και δεν θα αναφερθώ στον νικητή αλλά είμαι υποχρεωμένος να γράψω όταν οι παίκτες του Α Ο Λ ξύπνησαν από τον λήθαργο του πρώτου ημιχρόνου απολαύσαμε ένα υπέροχο ποδοσφαιρικό θέαμα
Θέλω να σταθώ σε κάποιο νεαρό που τον λένε Φίλιππο Παίζει καλό ποδόσφαιρο Αλλά πρέπει να καταλάβει ότι για προχωρήσει να γνωρίζει ότι το ποδόσφαιρο ένα άθλημα ομαδικό και δεν είναι γι αυτούς που να ακολουθήσουν δικούς τους κανόνες
Και λίγα λόγια για τον διαιτητή Αφήνουμε το πλεονέκτημα αλλά δεν επαναφέρουμε την φάση όταν στη συνέχεια έχουμε πέναλτι.
.