Χρόνια καλά εύχομαι στον Νίκο Ταγαρα
Αν το κείμενο αυτό μπορούσε να το διαβάσει ο φίλος μου και συμμαθητής Βλαδίμηρος θα έλεγε χάλασε του μουρελ ( έτσι λέμε τα μικρά παιδιά στην Μυτιλήνη. ) Τώρα η αφεντιά μου τι παιδί μπορεί να είναι; Υπάρχει η εξήγηση. Οι
συμμαθητές ποτέ δεν μεγαλώνουν. Και έκανα αυτή την εισήγηση γιατί αν κάποιος με βαθμολογήσει ως κοινωνικό άνθρωπο θα φτάσουμε σ αρνητικό βαθμό .
Σήμερα έγραφα στο Μπλοκ μου και κάπου είδα την φωτογραφία σου και ευχές μια και γιορτάζεις. Βλέποντας την φωτογραφία σου θυμάμαι που και εγώ κάποτε ήμουνα ευτυχισμένος και μαζί με την γυναίκα επισκεπτόμουν το παλιό Μοναστήρι Και θεωρούσαμε μια καλή διασκέδαση ήταν να πάμε στο μοναστήρι και να κάνουμε καθαριότητα. Και είχα γράψει Νίκο Ταγαρα ( όταν ήσουνα Νομάρχης ) πρέπει να βοηθήσεις να μη χαθεί ένα για μας που με το δικό μας τρόπο πλησιάζαμε τα λόγια του Χριστού ένας τόπος προσκυνήματος που δεν μεσολαβεί κανένας για να έρθεις σ άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό σου. Το διάβασες και με πήρες τηλέφωνο και μου είπες ότι θα βοηθήσεις. Και βοήθησες. Και η ύπαρξη του μοναστηριού οφείλεται σε σένα. Έχω να πάω κοντά στα τρία χρόνια γιατί μονάχος δεν το μπορώ. Και δεν γνωρίζω σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα.
Μαζί με τα χρόνια πολλά θεωρώ καθήκον να γράψω αυτές τις αράδες
Νικόλα οι Κορίνθιοι σε γνωρίζουν καλύτερα από μένα γι αυτό σου έδωσαν την ΄δύναμη να περπατήσεις σ όλα τα αξιώματα. Και μένα που σε γνώρισα τελευταία να σου ευχηθώ για την γιορτή σου. και να με κάνεις πολιτισμένο.