Μια επιστολή του Σκηνοθέτη Θόδωρου Μαραγκού
Το καλοκαίρι του 2012 στην αυλή του Κέντρου Νέων Κορίνθου προβλήθηκαν όλες οι ταινίες μου. Μετά από κάθε προβολή ακολουθούσε ουσιαστική συζήτηση με τους θεατές, οι περισσότεροι των οποίων ήταν νέοι, για την τέχνη για τον πολιτισμό για την κοινωνική κατάσταση για την ανεργία τους και για τον αποκλεισμό από τα όνειρά τους.
Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία για όλους μας που όταν τελείωσε άφησε μια ουσιαστική επικοινωνία που κρατάει μέχρι σήμερα.
Έκτοτε πήγαινα και παρακολουθούσα αλλά και συμμετείχα σ΄ όλες σχεδόν τις καλλιτεχνικές κι επιμορφωτικές εκδηλώσεις του πολιτιστικού αυτού κέντρου που είναι ότι καλλίτερο είχε να επιδείξει η πόλις της Κορίνθου στον τομέα πολιτισμού.
Έμαθα όμως ότι η Περιφέρεια έκλεισε αυτό το σημαντικό για τον τόπο Κέντρο. Έβαλε λουκέτα στο Κέντρο Νέων Κορινθίας από την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014.
Θεωρώ ότι είναι ένα ακόμα βάρβαρο χτύπημα κατά του ελληνικού πολιτισμού και εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης των λαών.
Ήθελα να ρωτήσω τον περιφερειάρχη κ. Πέτρο Τατούλη, υπεύθυνο πολιτισμού της περιφέρειας έχει βάλει πρώην ποδοσφαιριστή, όπως έκανε κι ο δήμος Κορίνθου, ή εργολάβο.
Θόδωρος Μαραγκός»
Μια απάντηση του Νικηφόρου
Πριν από πολλά χρόνια όταν ήμουνα νέος και υπηρετούσα την πατρίδα ως έφεδρος αξιωματικός νόμισα ότι επειδή είχα διαβάσει μερικά λογοτεχνικά βιβλία και είχα δει μερικά θεατρικά έργα και είχα και ένα πτυχίο ανώτατης σχολής θα μπορούσα να κρίνω και να κατατάξω τους ανθρώπους .
Έτρωγα σε
μια παράγκα που την είχε μετατρέψει σε ταβέρνα στην περιοχή της Νεάπολης της
Θεσσαλονίκης που την είχε ένας καταπληκτικός άνθρωπος ο κυρ Αντωνάκης
Την εποχή
αυτή ο Βασίλης Διαμαντόπουλος μαζί με την Μαρία Αλκαίου και τον νεαρό Πέτρο Φυσούν έπαιζαν το έργο του Κασόνα Τα δένδρα πεθαίνουν όρθια. Τρώγοντας ρώτησα
τον συνάδελφο μου έφεδρο αξιωματικό ( σήμερα
μεγάλος δικηγόρος της Αθήνας) αν πήγε να δει το έργο και πριν να μου
απαντήσει ακούω από το διπλανό τραπέζι κάποιον
να μου απαντάει « μεγάλη παράσταση»
Γυρίζω
και βλέπω έναν σοβατζή που είχε την θρασύτητα να πάρει μέρος στην συζήτηση δυο
πνευματικών ανθρώπων.
Κατάλαβε
ότι είχα εκνευριστεί αλλά αυτό το παρέβλεψε και άρχισε να μας κάνει μια ανάλυση
του έργου και διαπίστωσα πόσο αγράμματος θεατρικά ήμουνα. Ήταν ένα χαστούκι που
με προσγείωσε σωστά και από τότε τιμώ όλους τους ανθρώπους γιατί ποτέ κανένας δεν μπορεί να κρίνει
κάποιον χωρίς να τον ακούσει.
Το 2001
ήρθα στην Κορινθία και έμεινα μόνιμα και ασχολήθηκα με την δημοσιογραφία
ερασιτεχνικά που σημαίνει εδώ χωρίς να πληρώνουμε.
Και έκανα
ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και έγραφα στις τοπικές εφημερίδες.
Οι
καλεσμένοι μου οι περισσότεροι ήταν από το ποδόσφαιρο. Και κάλεσα ένας ποδοσφαιριστή
που είχε αγωνιστεί σε μια από τις καλύτερες ελληνικές ομάδες τον Εθνικό του
Πειραιά που δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ πρώτος γιατί υπήρχε ο Ολυμπιακός.
Το
ραδιόφωνο θέλει μόνο λόγο γιατί δεν έχει
εικόνα. Και δεν γνώριζα τις γραμματικές γνώσεις του καλεσμένου γιατί τον
παρακολουθούσα από μακριά όπως και εσείς. Και σας γνωρίζω ότι ήμουνα στην
εκπομπή μου ακροατής γιατί ο καλεσμένος
μου ήταν ένας υπέροχος συνομιλητής που ήξερε καλά
ελληνικά.
Και το όνομα αυτού Παναγιώτης Λαμπρινός για τον οποίο γράψατε
Ήθελα να ρωτήσω τον περιφερειάρχη κ. Πέτρο Τατούλη, υπεύθυνο πολιτισμού της
περιφέρειας έχει βάλει πρώην ποδοσφαιριστή, όπως έκανε κι ο δήμος Κορίνθου, ή
εργολάβο.
Έχω δει το έργο
σας Μάθε παιδί μου γράμματα. Και την κραυγή του Καλαβρούζου που από το προσκλητήριο
των νεκρών ντουφεκισμένων είχε
αποκλειστεί ο πατέρας του γιατί ήταν κομουνιστής .
Ο δικός σας περιφρονητικός
αποκλεισμός του ποδοσφαιριστή από
υπεύθυνος του πολιτισμού τι διαφέρει από τον αποκλεισμό του πατέρα του αγανακτισμένου παιδιού;
Είμαι σε μια ηλικία πολύ μεγάλη και τολμώ να σας γνωρίσω
ότι έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Από πρωθυπουργούς μέχρι και απλούς
ανθρώπους του λαού μας Σας πληροφορώ ο Παναγιώτης Λαμπρινός κατέχει ξεχωριστεί
θέση στο άλμπουμ των γνωριμιών μου γιατί
είναι σεμνός και ικανός που έχει παράγει έργο πολιτισμού.
Παρουσίασα στην τηλεόραση τον σκηνοθέτη Γιώργο Τζαβάρα
που εργάζεται στο δήμο είκοσι χρόνια και μου είπε ότι την καλύτερη συνεργασία
την έχει με τον Παναγιώτη Λαμπρινό.
Κύριε Μαραγκέ
Θα ήταν τραγικό για μένα αν το έργο σας που στην
κυριολεξία με σημάδεψε ήταν εμπορικό μια και εσείς αναφέρεστε στην επιστολή σας για κάποιον
εργολάβο. Σας γνωρίζω κ. Μαραγκέ ότι αν απογοητεύουμε ανθρώπους σωστούς τότε θα
αφήσουμε στην σκηνή τους αεριτζήδες. Που είναι επικίνδυνοι μια και έχουν γλώσσα
γλυκύτατη αφού είναι κόλακες χειρότεροι και από τα κοράκια. Όταν στεκόμαστε
δίπλα στους Λαμπρινούς πονάμε αυτόν τον τόπο.
Υ Γ Συμφωνώ για τα υπόλοιπα αλλά όχι με τους αποκλεισμούς
