Την περασμένη Παρασκευή η ώρα έξη το απόγευμα πήγα να πάρω από την τράπεζα ένα μέρος από την σύνταξη μου. Στο μηχάνημα ξεχνώ τα γυαλιά --λόγω ηλικίας της πρεσβυωπίας-- και γυρίζω αμέσως πίσω και δεν βρήκα απολύτως τίποτα.
Και επειδή έχω χάσει πολλά γυαλιά είμαι υποχρεωμένος να σας γνωρίσω ξεχασμένο πορτοφόλι έχω βρει εκεί που το άφησα αλλά γυαλιά ποτέ. Και όταν διαπίστωσα ότι δεν έχω γυαλιά έπαθα πανικό Πάντα όμως με τα καλά γυαλιά έχω και τα εφεδρικά μου.
Έψαξα και τα βρήκα αλλά κάπου τα είχα βάλει και είχαν παραμορφωθεί Πήγα σε ένα κατάστημα οπτικών στο Λουτράκι με τον φόβο μήπως και αντιμετωπίσω καμία άσκημη κατάσταση γιατί ζητούσα να εξυπηρετηθώ χωρίς να έχω περάσει ποτέ το κατώφλι του καταστήματος. Και με το καλησπέρα μια κυρία με ένα πλατύ χαμόγελο -- που όταν ήταν μικρή είδε το πρόσωπο της γελαστό στον καθρέπτη και της άρεσε και το κράτησε -- με χαιρέτισε και στην κυριολεξία με καλοδέχτηκε Της είπα το πρόβλημα μου και πάντα με το χαμόγελο ανέλαβε να μου το λύσει. Φεύγοντας από το κατάστημα σκέφτηκα πόσο εύκολο είναι να κατακτήσεις έναν άνθρωπο όταν είσαι καλοσυνάτος
Γι αυτό είμαι υποχρεωμένος δημόσια να ευχαριστήσω την κ. Μαρία Θωμά όχι για την εξυπηρέτηση αλλά την ζεστασιά που μου έδειξες από την οποία πάσχει δυστυχώς η κοινωνία μας .
