Το Τραγούδι του Σταυρού» λέγεται ένα εξαιρετικό ποίημα του Κωστή Παλαμά (γεννημένου ως γνωστό στο οίκημα της οδού Κορίνθου, πλησίον της Κολοκοτρώνη, το 1859) που πραγματικά ταιριάζει και αποπνέει το πνεύμα της Μεγάλης Πέμπτης και Μεγάλης Παρασκευής και τα γεγονότα της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού και του Επιταφίου Θρήνου.
Το ποίημα όπως αναφέρει κείμενο του θρησκευτικού περιοδικού «Η Ζωή του Παιδιού», είναι μία επίκαιρη και συγχρόνως πρωτότυπη σύνθεση του Παλαμά που προέρχεται από τους «Ύμνους και τους Θυμούς» και την ποιητικ«ή συλλογή «Ασάλευτη ζωή».
Ποιητής ευαίσθητος με έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα, ο Κωστής Παλαμάς που έφυγε από τη ζωή το 1943 μέσα στην καρδιά της Κατοχής, στο ποίημα του «Το Τραγούδι του Σταυρού» μοιάζει σαν να στήνει αφτί και να αφουγκράζεται τι λέει ή τι μπορούσε να πει, αν είχε στόμα και μιλιά ο Σταυρός πάνω στον οποίο σταυρώθηκε και μαρτύρησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Ακολουθεί το υπέροχο ποίημα του Κωστή Παλαμά.
«Κι έγειρε Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου.
Άστρα γινήκαν τα καρφιά
του μαρτυρίου Του.
Άστραψαν κι από τα χιόνια, πιο λευκά
τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ’ αγκαλιάσανε
και σαν βουνά και σαν Θαβώρ
υψώθηκαν εμπρός μου!
Οι δυνατοί του κόσμου με κατέτρεξαν,
γονάτισα στον ίσκιο μου
τους δυνατούς του κόσμου.
Το συγκεκριμένο ποίημα του Κωστή Παλαμά θεωρείται από τα ωραιότερα του είδους και από τα πιο συγκινητικά με θέμα το Σταυρικό μαρτύριο του Ιησού.
