Τρέμω μη χαθεί όπως ο πατέρας Κώστας Κιούλος
Ένα απόγευμα Σαββάτου βρέθηκα στο γήπεδο που φέρει το όνομα του αλησμόνητου φίλου μου Γιάννη Στέφα Το προτιμώ το γήπεδο αυτό γιατί έρχομαι
νοερά με τον άνθρωπο που είχε τον τρόπο να με φρενάρει./Επίσης το θεωρώ ως εκδρομή όταν ήμουνα μαθητής στην Μυτιλήνη που πηγαίναμε στην ίδια τοποθεσία ακριβώς μόνο που αυτά τα λέγαμε τσαμάκια.
Έπαιζε η ελαφρά ταξιαρχία του Παντελή Κολλιάκου ο Ισμιακός με τον Ατρόμητο Χιλιομοδίου Η διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων ήταν μεγάλη.Κάτω από τα δοκάρια του Ατρόμητου ένα παιδάκι στην κυριολεξία.Ενώ καθόμουν στην μια πλευρά του γηπέδου από στοργή περισσότερο πήγα πίσω από το τέρμα Ίσως περισσότερο για να τον παρηγορήσω όταν θα έτρωγε τα τέρματα.
Και έπαθα πλάκα ζωής όταν έβλεπα ένα μωρό να αποκρούει την μπάλα με ένα φυσικό τρόπο που αν ήμουνα αντίπαλος κυνηγός θα εκνευριζόμουν που ένα αμούστακο έπιανε τα σουτ μου σαν να είχε πείρα τερματοφύλακα που βρισκόταν στο αποκορύφωμα της πορείας του στο ποδόσφαιρο.
Αμέσως ρώτησα να μάθω το όνομα του Και εδώ παθαίνω χειρότερη πλάκα. μόλις ακούω το όνομα του. Τον λένε Κιούλο Παναγιώτη και ότι είναι γιος του Κώστα Κιούλου που νομίζω ότι θα μπορούσε να παίξει πολύ άνετα στην Εθνική Αν ένα φορτίο φέτα δεν θα στεκόταν εμπόδιο να μη πάει να δοκιμαστεί στον Ολυμπιακό Πειραιώς
Επειδή γνωρίζω τον πατέρα έτσι και ο γιος θα είναι καλό παιδί.Και επομένως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μη αξιοποιηθεί το τεράστιο ταλέντο του Παναγιώτη. Οι δάσκαλοι που είχε στις Ακαδημίες θα τους έχει και στην μεγάλη ομάδα Το παιδί του Κώστα Κιούλου είμαι βέβαιος ότι τα μυαλά του δεν θα απογειωθούν.
