Χρήστο γερά με τσαμπουκά

                               
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις

όσο κι αν αστοχήσει

μα αν αστοχήσει μια και δυο

πάλι αντρειωμένος θα `ναι, 

πάντα είν’ η πόρτα του ανοιχτή