Ένας ηγέτης είναι έμπορος ελπίδας.
Αν αυτόν τον κόσμο που ήταν στο τουρνουά της αθλούπολης τον είχε ο Π Α Σ Οχλοκράτης στους αγώνες του είμαι βέβαιος ότι όλοι θα ήταν ενθουσιασμένοι Φίλαθλοι που ήξεραν γιατί πήγαιναν τα παιδιά τους στο ποδόσφαιρο. Όχι για να τους κάνουν μεγάλους παίκτες αλλά να τους κάνουν να αγαπήσουν τον αθλητισμό μέρος του οποίου είναι και το πο το ποδόσφαιρο
Σχολιάζει ο Νικηφόρος
Όταν παρακολουθώ παιδικούς αγώνες δεν τολμώ να πάω να δω μεγάλους να αγωνίζονται. γιατί αυτά που απολαμβάνω από τα μικρά παιδιά είναι αδύνατο να το δω από τους φτασμένους ποδοσφαιριστές .
Η Αθλούπολης νομίζω για την Κορινθία με την μορφή που έχει πάρει το ποδόσφαιρο στο νομό μας είναι σαν να φοράει γραβάτα ένας ξυπόλητος.
Γιατί δεν μπορεί να λειτουργεί ένας τέτοιος ποδοσφαιρικός κολοσσός σ ένα νομό που η ηγεσία του κάνει τα πάντα να εξαφανίσει το άθλημα αυτό..
Βέβαια τώρα ορισμένοι θα αναρωτιούνται πόσα έχω παντελονιάσει για να τα γράφω αυτά. Μα αγαπητοί μου όταν πηγαίνω στην Αθλούπολη πάντα ρωτώ τον εαυτό μου πόσο άδικο να δημιουργηθεί μια κυψέλη του ποδοσφαίρου σε ένα νομό που τον βασιλέα των αθλημάτων να τον διοικούν ο Τσιχριτζής με τον Βράκα που βρήκανε και υπασπιστή τον Νίκο Μαργέτη εκ των εμπίστων των ισχυρών.
Ρώτησα τον Δημήτρη Μπινιάρη έναν προπονητή που τους αήθεις χαρακτηρισμούς των συναδέλφων του τους αντιμετωπίζει με χιούμορ το καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της κακοήθειας αν τον έχουν βραβεύσει από την ένωση
Και μου είπε ότι το 1987 που ως ποδοσφαιριστής πέτυχε στο πανεπιστήμιο.
Και οι βραβεύσεις να πέφτουν σύννεφο. Τώρα γιατί να βραβεύσουν τον Σταύρο Μπινιάρη και των Κώστα Μίσιο ; Μα είναι οι ιδιοκτήτες της Αθλούπολης που ρίσκαραν τα πάντα για να φτιάξουν αυτό τον φάρο του ποδοσφαίρου. Τώρα αν δεν το χρησιμοποιούν οι σκοταδιστές "ηγέτες" του Κορινθιακού ποδοσφαίρου.δεν φταίνε αυτοί που έμαθαν να δημιουργούν
Ναι πήρα ένα καφέ που μου τον κέρασε ο φίλος μου ο Αλέκος. Που δεν θα βγει για να πει εγώ κερνούσα τον Νικηφόρο γιατί ούτε μ έχει ούτε τον έχω ανάγκη
Για τον απλούστατο λόγο Επειδή είναι δοκιμασμένος φίλος μου
Παναγιώτης Τζαναβάρας ο αρχιτέκτονας του ποδοσφαιρικού σχεδίου που πηγαίνει να δημιουργηθεί στην Αθλούπολη και είμαστε βέβαιοι ότι θα αλλάξει την εικόνα του Κορινθιασκού ποδοσφαίρου
Ο Κύριος Τάκης από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει στρατιές παικτών που σήμερα είναι στελέχη της κορινθιακής κοινωνίας. Στη φωτογραφία οι τελευταίοι νεοσσοί του
O
Σχολιάζει ο Νικηφόρος
Όταν παρακολουθώ παιδικούς αγώνες δεν τολμώ να πάω να δω μεγάλους να αγωνίζονται. γιατί αυτά που απολαμβάνω από τα μικρά παιδιά είναι αδύνατο να το δω από τους φτασμένους ποδοσφαιριστές .
Η Αθλούπολης νομίζω για την Κορινθία με την μορφή που έχει πάρει το ποδόσφαιρο στο νομό μας είναι σαν να φοράει γραβάτα ένας ξυπόλητος.
Γιατί δεν μπορεί να λειτουργεί ένας τέτοιος ποδοσφαιρικός κολοσσός σ ένα νομό που η ηγεσία του κάνει τα πάντα να εξαφανίσει το άθλημα αυτό..
Βέβαια τώρα ορισμένοι θα αναρωτιούνται πόσα έχω παντελονιάσει για να τα γράφω αυτά. Μα αγαπητοί μου όταν πηγαίνω στην Αθλούπολη πάντα ρωτώ τον εαυτό μου πόσο άδικο να δημιουργηθεί μια κυψέλη του ποδοσφαίρου σε ένα νομό που τον βασιλέα των αθλημάτων να τον διοικούν ο Τσιχριτζής με τον Βράκα που βρήκανε και υπασπιστή τον Νίκο Μαργέτη εκ των εμπίστων των ισχυρών.
Ρώτησα τον Δημήτρη Μπινιάρη έναν προπονητή που τους αήθεις χαρακτηρισμούς των συναδέλφων του τους αντιμετωπίζει με χιούμορ το καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης της κακοήθειας αν τον έχουν βραβεύσει από την ένωση
Και μου είπε ότι το 1987 που ως ποδοσφαιριστής πέτυχε στο πανεπιστήμιο.
Και οι βραβεύσεις να πέφτουν σύννεφο. Τώρα γιατί να βραβεύσουν τον Σταύρο Μπινιάρη και των Κώστα Μίσιο ; Μα είναι οι ιδιοκτήτες της Αθλούπολης που ρίσκαραν τα πάντα για να φτιάξουν αυτό τον φάρο του ποδοσφαίρου. Τώρα αν δεν το χρησιμοποιούν οι σκοταδιστές "ηγέτες" του Κορινθιακού ποδοσφαίρου.δεν φταίνε αυτοί που έμαθαν να δημιουργούν
Ναι πήρα ένα καφέ που μου τον κέρασε ο φίλος μου ο Αλέκος. Που δεν θα βγει για να πει εγώ κερνούσα τον Νικηφόρο γιατί ούτε μ έχει ούτε τον έχω ανάγκη
Για τον απλούστατο λόγο Επειδή είναι δοκιμασμένος φίλος μου
Και το πιστοποιητικό της ανιδιοτέλειας μου
