Είχα λάβει μια επιστολή την οποία είχα δημοσιεύσει και επειδή δεν είχε η εφημερίδα αυτή την απήχηση που έχει το μπλοκ μου αναγκάζομαι να την ξανά δημοσιεύσω γιατί πάντα είναι επίκαιρη
Φίλε Νικηφόρε.
Όσο και να προσπαθείς το
κατεστημένο είναι ανίκητο. Σε παρακολουθώ – και έτσι που μας κατάντησαν τι άλλο
να κάνω – στην τοπική τηλεόραση και σε διαβάζω και στην εφημερίδα σου και είναι
η μοναδική μια και προτιμώ τα βιβλία.
Ομολογώ ότι σπάω πλάκα μαζί
σου γιατί είσαι ένας ιδεολόγος που μυαλό
δεν βάζεις αφού γνωρίζει τι γίνετε σε αυτή τι κοινωνία που προσποιείται. Και βλέπω ότι στην τηλεόραση πρέπει ακόμα και
να υποφέρεις. Σε θαύμασα στη συζήτηση που είχες με το Δεσπότη που του έκανες ερωτήσεις φωτιά και αυτός πουθενά δεν
φοβήθηκε να μη καεί.
Δεν είμαι από τις γυναίκες
που κολακεύουν γιατί επειδή δεν είχα ευλυγισία στη μέση μου καταστράφηκα.
Δεν είμαι παιδούλα μα ούτε
και γριούλα αλλά μια γυναίκα κάποιας ηλικίας που νόμισε ότι η Δημοκρατία είναι
ένα πολίτευμα που μπορείς να κάνεις ότι θέλεις . Ενώ αν σωστά εφαρμόζεται είναι
το πιο σκληρό πολίτευμα και από την δικτατορία
Γιατί πρέπει να σέβεσαι τον πλησίον σου περισσότερο από τον εαυτό σου
χωρίς κανένας να σε υποχρεώνει. . Είμαι γενιά του Πολυτεχνείου – όχι βέβαια ότι
ήμουνα μέσα—αλλά και εγώ όπως και όλοι οι φοιτητές θεωρούσαμε τους εαυτούς μας
αντιστασιακούς. Και η αντίστασης – που
ποτέ δεν έκανα—σου δίνει δικαιώματα πολλά όχι βέβαια νόμιμα αλλά από αυτά που
μόνο σου παίρνεις γιατί τα θεωρείς ότι σου ανήκουν.
Όπως έγινε και με την κατοχή
συνεργάτες των Γερμανών να έχουν πάρει τον μανδύα του αντιστασιακού.
Και ενώ η χούντα έφυγε εμείς
δεν αφήσαμε αυτά που μάθαμε όταν πηγαίναμε στα ταβερνάκια Μαζί με το κρασάκι
και τα απαγορευμένα του Θοδωράκη μας δώσανε και το πρώτο τσιγαράκι.
Να πούμε όχι εμείς οι
αντιστασιακοί δεν γινότανε. Και έτσι το μάθαμε και δεν μπορούσαμε να το
αποχωριστούμε
Τελειώσαμε τις σπουδές μας
αλλά το «ελάττωμα» να μας ακολουθεί
Τότε δεν ήταν η χρήσης του
χασίσι τόσο λάσκα όσο είναι σήμερα.
Λόγω εργασίας ( που έπρεπε νμα προσέχω ακόμα και την σκιά
μου) βρέθηκα στην επαρχία και εκεί ο κοινωνικός κύκλος είναι πολύ στενός και
πολύ σκληρός. Ιδίως για τις γυναίκες που έχουν από την φύση προίκα να συγκινούν
τους άνδρες. Και έχουν φανατισμένους αντιπάλους τις γυναίκες που φοβούνται να μη χάσουν τους άνδρες των.
Και τους αρσενικούς γιατί νομίζουν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τους «καθίσουμε»
μια και μας θεωρούνε κότες και τους εαυτούς των κοκόρια. Φαίνεται ένας ανέραστος
έμαθε για μένα και για να με εκδικηθεί με κάρφωσε . Όλα τα άλλα ακολούθησαν την κανονική τους διαδρομή.
Διαπόμπευση φυλάκιση καταστροφή.
Οι κυράτσες πήρανε την
εκδίκηση τους και οι εραστές της παλάμης των την ρεβάνς της περιφρόνησης που
τους έδειξα.
Κανένα δεν πείραξα σε αυτή
την κλειστή κοινωνία και όλοι ήταν εναντίον μου
μια και τους πρόσβαλα αφού τους μόλυνα.
Κλεισμένη στη φυλακή
προσπαθούσα να ερμηνεύσω όλα αυτά που είχα πάθει. Και δεν μπορούσα. Βγήκα από
την φυλακή και ρίχτηκα με πάθος στη δουλειά αλλά μακριά από αυτούς που με
σταύρωσαν. . Και πέτυχα να αποκτήσω αρκετά για να γίνω οικονομικός παράγοντας.
Που σημαίνει ότι θα μπορούσα να βοηθήσω. Και όλοι ξεχάσανε τα ελαττώματα μου
και έγινα η αγαπημένη των. Με καλούσανε στα σπίτια τους που κάποτε με πετάξανε με κλωτσιές και
αρκετοί ήταν αυτοί που ήθελαν ή να τους παντρέψω ή να τους βαφτίσω το παιδί
τους. Και για να μου τα πούνε όλα αυτά ξόδευαν βενζίνη αρκετή.
Κέρδισα την χαμένη μου εκτίμηση γιατί έγινα πλούσια.
Μαζί με τις σπουδές και την
απόκτηση του διπλώματος μου έγινα και Άθεη
μια και ήμουνα κουλτουριάρα . Και στην περιπέτεια μου αυτή δίπλα μου
στάθηκε ένας παπάς που έμοιαζε τον δικό σου τον Δεσπότη.
Τον γνώρισα στην φυλακή με
δική του πρωτοβουλία. Με πλησίασε γιατί στα μάτια μου έβλεπε μια απογοήτευση όπως μου είπε. .
Χρησιμοποίησε έναν τρόπο να με πλησιάσει
που δεν συνηθίζουν οι παπάδες αλλά οι άνδρες που το παίζουν εραστές. Από αυτόν τον γέροντα ξανά πίστεψα στην
Ορθοδοξία και μου έκανε να αγαπήσω τους ανθρώπους αν και κοινωνικά με είχαν δολοφονήσει. Και όταν πηγαίνω στο μνήμα
του για να του πω τα προβλήματα μου
ομολογώ ότι φεύγω ξαλαφρωμένη.
Όλα αυτά τα θυμήθηκα βλέποντας το Δεσπότη στην τηλεόραση. Γιατί
θυμήθηκα τον δικό μου πνευματικό που ποτε δεν μου μίλησε για τον Χριστό άλλα ότι έκανε ήταν γεμάτα από
αγάπη και επομένως με τις πράξεις του
σου έστελνε το μήνυμα αυτού που για μας Σταυρώθηκε όχι με καρφιά μια και αυτά
δεν πονάνε όσο το καρφί της αχαριστίας.
Οικογένεια δεν έκανα μια και
είχα τόσα προβλήματα να αντιμετωπίσω.
Η κοινωνία είναι η χειρότερη
ζούγκλα μια και τα θηρία που την απαρτίζουν διαθέτουν μυαλό και είναι δύσκολο
να τα αντιμετωπίσεις.
Υπάρχει ένα όμως πολύ
σπουδαίο φάρμακο που μπορείς να τους τιμωρήσεις . Και αυτό λέγεται αγάπη όπως
με δίδαξε ο πνευματικός μου.
Με την αγάπη όλα διορθώνονται
και το υποστηρίζει κάποια που στη ζωή της μόνο κακία και μίσος εισέπραξε. Μα
και αυτός που μας την δίδαξε πόσο πληρώθηκε από εμάς που μας ευεργέτησε
Φιλικά και να είσαι καλά που
αγωνίζεσαι και μας παρουσιάζεις και κάποιους που αξίζουν
Μια φίλη σου που ένας παπάς
την έσωσε
