Όσο υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι...!!!Σπάνια ανεβάζω τέτοιου είδους κείμενα,αλλά αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε!!!
Fei Liaretidou
Εγώ φοιτήτρια, χωμένη σε μιαν άκρη να μην πολυφαίνομαι κ το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν πως θα κατάφερνα να μπω στο Χ/Ο του. Να δω τον Θρύλο να ζωγραφίζει.
Να αρπάξουν τα μάτια κ τα αυτιά μου όσα περισσότερα μπορούσαν από τον Δάσκαλο.Ακόμη κ σ' αυτό πόσο μακρυά από αυτόν ήμουν....
Εγώ έπαιζα με τις σκέψεις κ αυτός είχε μαζέψει περίπου 20 γιατρούς κ σαν στρατηγός ζωγράφιζε ανατομικά στοιχεία σε κόλλες Α4 κ αφού χώρισε χειρουργούς κ νοσηλευτές σε ομάδες άρχισε να εξηγεί ποια ομάδα θα μπει πότε. Που κ με ποιον τρόπο στο μικρό σωματάκι του Σταύρου...
Έφτασα κατα τις 07.00 το πρωί στο χειρουργείο. Ο Διευθυντής ήταν ήδη εκεί..
Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο κ όλα έδειχναν ότι δεν είχε κοιμηθεί ούτε λεπτό...
Μιλούσε στο τηλ κ φώναζε να έρθουν στο γραφείο του Αναισθησιολόγοι, Καρδιοχειρουργοί, Αγγειοχειρουργοί, Παιδοχειρουργοί κ όποια ειδικότητα θα μπορούσε να βοηθήσει στο Χ/Ο που θα έκανε ....Κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο κ όλα έδειχναν ότι δεν είχε κοιμηθεί ούτε λεπτό...
Εγώ φοιτήτρια, χωμένη σε μιαν άκρη να μην πολυφαίνομαι κ το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν πως θα κατάφερνα να μπω στο Χ/Ο του. Να δω τον Θρύλο να ζωγραφίζει.
Να αρπάξουν τα μάτια κ τα αυτιά μου όσα περισσότερα μπορούσαν από τον Δάσκαλο.Ακόμη κ σ' αυτό πόσο μακρυά από αυτόν ήμουν....
Εγώ έπαιζα με τις σκέψεις κ αυτός είχε μαζέψει περίπου 20 γιατρούς κ σαν στρατηγός ζωγράφιζε ανατομικά στοιχεία σε κόλλες Α4 κ αφού χώρισε χειρουργούς κ νοσηλευτές σε ομάδες άρχισε να εξηγεί ποια ομάδα θα μπει πότε. Που κ με ποιον τρόπο στο μικρό σωματάκι του Σταύρου...
Ο Σταύρος λοιπόν, 12 ετών.
Την προηγούμενη το απόγευμα έπαιζε με τους φίλους του σε ένα γιαπί κάπου στην Λάρισα κ για κακή του τύχη έπεσε κ διαπέρασε το σώμα του---από καρωτίδα μέχρι αορτή--ένας αιχμηρότατος σωλήνας.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες περιγραφές της βλάβης κ του τραύματος..
Άρχισε η μεγάλη περιπέτεια του.
Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ..
Λαρισα....Κατερινη....Αχεπα....
Μέχρι που σχεδόν με τις τελευταίες του αναπνοές τον έφεραν μέσα στην νύχτα στο Παπανικολάου...
Γιατί απλά, αν ΔΕΝ μπορούσε να τον σώσει ο Σπύρου τότε ΔΕΝ μπορούσε Κανείς..
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ..
Την προηγούμενη το απόγευμα έπαιζε με τους φίλους του σε ένα γιαπί κάπου στην Λάρισα κ για κακή του τύχη έπεσε κ διαπέρασε το σώμα του---από καρωτίδα μέχρι αορτή--ένας αιχμηρότατος σωλήνας.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες περιγραφές της βλάβης κ του τραύματος..
Άρχισε η μεγάλη περιπέτεια του.
Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ..
Λαρισα....Κατερινη....Αχεπα....
Μέχρι που σχεδόν με τις τελευταίες του αναπνοές τον έφεραν μέσα στην νύχτα στο Παπανικολάου...
Γιατί απλά, αν ΔΕΝ μπορούσε να τον σώσει ο Σπύρου τότε ΔΕΝ μπορούσε Κανείς..
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΑΛΗΘΕΙΑ..
Ο Διευθυντής λοιπόν χωρίς άλλη σκέψη έφτασε κ αυτός μέσα στην νύχτα για να κάνει αυτό που του έλεγε η συνείδηση του.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 15 ΜΕ 20 ΩΡΕΣ....
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ....
ΤΟ ΠΑΙΔΙ "ΕΦΥΓΕ" 3 ΦΟΡΕΣ Κ ΤΟ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ...
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ....
ΤΟ ΠΑΙΔΙ "ΕΦΥΓΕ" 3 ΦΟΡΕΣ Κ ΤΟ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ...
Ο ΣΠΥΡΟΥ ΜΕ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΘΥΜΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟΣ ΦΩΝΑΖΕ Κ ΕΒΡΙΖΕ. "ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ....ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.""
Η μάχη με τον χάρο....
Τον είχε απέναντι του...
Τον έβριζε κ τον έφτυνε μέσα στα μούτρα....
η μάχη στα μαρμαρωμένα αλώνια....
Τον είχε απέναντι του...
Τον έβριζε κ τον έφτυνε μέσα στα μούτρα....
η μάχη στα μαρμαρωμένα αλώνια....
κ το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ήχοι από τα μηχανήματα κ οι φωνές του Σπύρου......
Δεν σκέφτηκε κανένας μας να φύγει ακόμη κ αν είχε τελειώσει το ωράριο μας....όλοι εκεί δίπλα του...
Μέχρι το τέλος....
Μέχρι το τέλος....
Ξημερώματα πια...κατάκοποι όλοι μας...μόλις τελείωσε το χειρουργείο....
Πήγαμε όλοι βουβοί στα αποδυτήρια να βγάλουμε στολές...
Να βάλουμε τα πολιτικά μας ρούχα κ να φύγουμε....
κ κανένας δεν έφευγε ακόμη....
Όλοι περιμέναμε τον διευθυντή να ντυθεί κ να βγούμε όλοι μαζί...δίπλα του όλοι...
Να βάλουμε τα πολιτικά μας ρούχα κ να φύγουμε....
κ κανένας δεν έφευγε ακόμη....
Όλοι περιμέναμε τον διευθυντή να ντυθεί κ να βγούμε όλοι μαζί...δίπλα του όλοι...
Αυτό που ακολούθησε ήταν από τα πιο δυνατά πράγματα που έχω ζήσει...
Όλος ο όροφος ήταν γεμάτος κόσμο...ασθενείς...συνοδοί...κάμερες..
άσχετοι άνθρωποι....
Όλος ο όροφος ήταν γεμάτος κόσμο...ασθενείς...συνοδοί...κάμερες..
άσχετοι άνθρωποι....
Και ξαφνικά σηκώνεται μια νέα γυναίκα όρθια...με πρόσωπο πρησμένο από το κλάμα....
Δεν είπε τίποτα....μας πλησίασε....πήγε δίπλα στον διευθυντή....δεν του μίλησε...
Η σιωπή αυτή ήταν σαν μαχαίρι.....
Δεν είπε τίποτα....μας πλησίασε....πήγε δίπλα στον διευθυντή....δεν του μίλησε...
Η σιωπή αυτή ήταν σαν μαχαίρι.....
Έπεσε στα γόνατα της κ άρχισε να φιλάει τα πόδια του Σπύρου....
Όχι τα χέρια του.....του φιλούσε τα πόδια κ το μόνο που μπορούσε να ψελλίσει ήταν ένα επαναλαμβανόμενο '"ευχαριστώ.....σε ευχαριστώ...."....
Όχι τα χέρια του.....του φιλούσε τα πόδια κ το μόνο που μπορούσε να ψελλίσει ήταν ένα επαναλαμβανόμενο '"ευχαριστώ.....σε ευχαριστώ...."....
Ο Σταύρος είχε ζήσει χάρη στην υπεράνθρωπη προσπάθεια του διευθυντή κ είχε κ άριστη μετεγχειρητική πορεία....
Εύχομαι κ σήμερα να είναι ένα υγιές κ δυνατό παλικάρι...κ εύχομαι να μην ξεχάσει ποτέ το δώρο της Ζωής που του χάρισε ο Παναγιώτης.
Β.Β.Δ
ΥΓ.
Γιατρέ, θα ΖΕΙΣ για πάντα μέσα στα όνειρα μας & θα αποτελείς το κίνητρο για την εξέλιξη μας. Μακάρι να είχα την τύχη να σε γνώριζα
Γιατρέ, θα ΖΕΙΣ για πάντα μέσα στα όνειρα μας & θα αποτελείς το κίνητρο για την εξέλιξη μας. Μακάρι να είχα την τύχη να σε γνώριζα
