Αν η αχαριστία στην Ελλάδα ήταν ποινικό αδίκημα δεν θα υπήρχαν φυλακές που θα μπορούσαν να τους μαντρώσουν

Πριν από πολλά χρόνια ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος (ο Άγγλος ποδοσφαιρικός παράγοντας του ποδοσφαίρου που δυστυχώς δεν μπορούσε να προσαρμοστεί με την νοοτροπία την Ελληνική και ως ηγέτης της Α Ε Κ δεν μπόρεσε να την οδηγήσει σε καμιά διάκριση αφού τα πρωταθλήματα τα έπαιρναν οι ομάδες γιατί έκαιγαν τα λάστιχα στη δημοσιά ) με φιλοξένησε στο σπίτι του στο Κιάτο. Και εκεί πηγαίναμε σε κάποια μπυραρία του Κωστάκια και επάνω σε ένα μικρό πεζοδρόμιο κάναμε αθλητικές συζητήσεις. Εκεί γνώρισα τον Γιάννη Ποτάκη που με εντυπωσίασε για τα υπέροχα Ελληνικά του Γιατί τότε δεν είχε κανένα αξίωμα για να τον γνωρίζω 
Από τότε δεν τον είχα δει αλλά παρακολουθούσα την πολιτική του αλλά και την πνευματική του εξέλιξη 

Μεταπολιτευτικά, πήρε μέρος στην ιδρυτική συνεδρίαση του ΠΑΣOΚ της 3ης Σεπτέμβρη 1974, και για πολλά χρόνια ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος. Το 1977 εκλέχθηκε βουλευτής Κορινθίας με το ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν συνεχώς μέχρι το 1996. Ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης του στενού περιβάλλοντος του Ανδρέα Παπανδρέου και κυρίως του Αντώνη Λιβάνη. Στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε:^[3]

• Οκτώβριος 1981 - Ιούλιος 1982: υφυπουργός Συντονισμού
• Ιούλιος 1982 - Σεπτέμβριος 1983: αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Oικονομίας
• Σεπτέμβριος 1983 - Μάρτιος 1984: υπουργός Οικονομικών
• Ιούνιος 1985 - Ιούλιος 1989: υπουργός Γεωργίας
• Δεκέμβριος 1994 - Σεπτέμβριος 1995: υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως
• Σεπτέμβριος 1995 - Ιανουάριος 1996: υπουργός Δικαιοσύνης

Επίσης συμμετείχε στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα ως υφυπουργός Εξωτερικών (Νοέμβριος 1989 - Φεβρουάριος 1990).

Ως υπουργός Δικαιοσύνης, είχε να αντιμετωπίσει την εξέγερση των κρατουμένων στις φυλακές Κορυδαλλού  
Όλα αυτά σας τα γράφω όχι γιατί δεν τα γνωρίζατε αλλά για να τονίσω την απουσία των συντρόφων του που επάνω του  πάτησαν για να πάρουν αξιώματα. 
Και η μοναδική εξαίρεση ήρθε από πλευράς Κατερίνας Φαρμάκη που έσωσε όλους αυτούς που απουσίασαν  αν και χρωστούσαν στον Γιάννη Ποτάκη τα πάντα.