Σχολιασμός Νικηφόρου
Πριν από μερικά χρόνια είχα πάει στο γήπεδο του Κιάτο για να μεταδώσω τηλεοπτικά τον αγώνα για το πρωτάθλημα της Δ κατηγορίας μεταξύ του Πέλοπα Κιάτου και του Ασπρόπυργου. Και επειδή ο αγώνας ήταν κάτω του μετρίου
Και βλέποντας ότι δεν δημιουργείτο καμία φάση άρχισα να σχολιάζω τα έργα και τις ημέρες του διαιτητή που για μένα ήταν πρωτόγνωρα αυτά που σφύριζε μέσα στο γήπεδο. Ο άνθρωπος ήταν απερίγραπτος με αυτά που σφύριζε.
Και διαιτητής ήταν ο Πέτρος Κωνσταντινέας .Που τότε είχα προβληματιστεί πως είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να σφυρίζει αγώνες της Δ κατηγορίας αν και το θεωρούσα πρωτάθλημα της πλάκας.
Και τον συναντώ τον Πέτρο Κωνσταντινέα διαιτητή πρώτης εθνικής κατηγορίας
Και δεν μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν να φτάσει τόσο ψηλά.
Και έψαξα και βρήκα ποιος ήταν αυτός επάνω στον οποίον πάτησε ο Πέτρος; Κωνσταντινέας για να φτάσει τόσο ψηλά Και ήταν ο Άρης ο Σταθόπουλος που ο ανακριτής τον ανάγκασε να εξαφανιστεί από το ποδόσφαιρο.
Ο προστάτης λοιπόν του Πέτρου δεν ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά της Ευελπίδων αλλά ευθέως έχει κατηγορηθεί και επομένως δεν μπορεί να κατηγορεί τους άλλους όταν το στενό του περιβάλλον είναι μέσα σε αυτούς που κατηγορεί
Αφού χωρίς τον Άρη Σταθόπουλο δεν θα μπορούσε ούτε σχολικούς αγώνες να διευθύνει. Και άρχισε λοιπόν τον προεκλογικό του αγώνα με την κορώνα βάζοντας εναντίον ενός καθεστώτος που μέσα στο οποίο ο ίδιος μεγάλωσε για να φτάσει ψηλά χω ρίς να έχει τα προσόντα.
