Αν ο Ματιέ Βαλμπουενά είχε πάει στον Ολυμπιακό μερικά χρόνια νωρίτερα, στο αεροδρόμιο θα βλέπαμε σκηνές αλά Ντέταρι. Τόσο μεγάλο όνομα διαθέτει ο
Γάλλος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η ηλικία του, όμως, λογικό είναι να προκαλεί συζητήσεις για το αν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ομάδας με πολύ μεγάλη πίεση.
Γάλλος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η ηλικία του, όμως, λογικό είναι να προκαλεί συζητήσεις για το αν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ομάδας με πολύ μεγάλη πίεση.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι ο 35χρονος μεσοεπιθετικός δεν έχει ουδεμία σχέση με την περίπτωση Τουρέ. Ο Ιβοριανός ήταν παροπλισμένος στη Σίτι από τον Γκουαρντιόλα και το σύντομο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό δικαίωσε απόλυτα τον Καταλανό τεχνικό.
Αντίθετα, ο Βαλμπουενά προέρχεται από δύο γεμάτες σεζόν στη Φενέρ. Την πρώτη χρονιά έπαιξε σε 40 ματς σε όλες τις διοργανώσεις και τη δεύτερη σε 31. Ο κόσμος τον αγάπησε και ήθελε να μείνει, γι’ αυτό και τον αποθέωσε στο τελευταίο παιχνίδι με την Αντάλιασπορ.
Σε μια κακή σεζόν της Φενέρ ο Βαλμπουενά έκανε τη διαφορά και οι εκδηλώσεις των οπαδών προς το πρόσωπό του μιλάνε από μόνες τους.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, άλλο είναι να κάνεις μεταγραφή στα 33 κι άλλο στα 35. Προσωπικά δεν βρίσκω τον λόγο γιατί μια ελληνική ομάδα να ξοδέψει πολλά χρήματα για έναν 35άρη. Είναι ένα μεγάλο ρίσκο απ’ όλες τις απόψεις. Εκτός αν σου βγει Ριβάλντο, οπότε θα κάνεις και απόσβεση.
Σε κάθε περίπτωση η αξία του Βαλμπουενά είναι γνωστή και δεδομένη. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό θα μπορέσει να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να ξαναπάρει το πρωτάθλημα μετά από δύο χρόνια και να διακριθεί στην Ευρώπη. Ο Γάλλος δηλώνει ανυπόμονος και πολύ ορεξάτος, οπότε είναι στο χέρι του Μαρτίνς να τον αξιοποιήσει ανάλογα.
Στην Τουρκία ο Βαλμπουενά έπαιζε κυρίως στις πτέρυγες – πιο πολύ από τα αριστερά - και συνέκλινε προς τον άξονα. Δεν του αρέσει να μένει στατικός σε μια θέση. Ο σωματότυπός του τον βοηθά να κινείται παντού στον χώρο του κέντρου και γι’ αυτό υπήρξαν ματς που αγωνίστηκε και πίσω από τον επιθετικό. Το παιχνίδι του θα θυμίσει αρκετά τον Ιμπαγάσα.
Ο Γάλλος διαθέτει άριστη τεχνική κατάρτιση κι αν βρεθεί στη μέρα του με τις περίτεχνες ενέργειές του μπορεί να ξεσηκώσει την εξέδρα. Είναι παίκτης υψηλής ποιότητας, παίζει με αυτοπεποίθηση και αμέσως διακρίνεται η έντονη προσωπικότητά του.
Γι’ αυτό και βγάζει ένα «αρχηγιλίκι» με την καλή έννοια. Κατά κάποιον τρόπο είναι ένας πλέι μέικερ από τα άκρα. Θέλει να παίρνει την ομάδα πάνω του, βγάζει ένταση, έχει πείσμα και ζητάει πολλά από τον εαυτό του.
Ξεχωρίζει για την φαρμακερή του σέντρα, έχει καλό κτύπημα φάουλ και χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλός στα τελειώματα επιδιώκει το γκολ κυρίως με τεχνικά σουτ. Δεν θα διστάσει να βάλει τα πόδια του στη φωτιά, αλλά μη περιμένετε πολλά στο κομμάτι της ανασταλτικής λειτουργίας.
Κι αυτό θα είναι θέμα για τον Μαρτίνς αν στο 4-2-3-1 πάει σε τριπλέτα Βαλμπουενά, Φορτούνη και Ποντένσε. Οι δύο κόφτες και τα μπακ θα έχουν περισσότερη δουλειά.
Επιθετικά, πάντως, ο Ολυμπιακός λογικά θα είναι πιο παραγωγικός σε φάσεις. Το θέμα είναι οι τρεις να βρουν χημεία μεταξύ τους και ο Μαρτίνς να ξεκαθαρίσει από την αρχή τον ρόλο του καθενός. Διότι, λίγο πολύ, το παιχνίδι του Βαλμπουενά μοιάζει με αυτό του Φορτούνη και η ομάδα πρέπει να έχει μία ισορροπία.
Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι ο Ελληνας άσος θα μείνει στην ομάδα..
