Αυτό που θα πετάξεις από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σου κάποιον μπορεί να τον κάνεις ευτυχισμένο

Υποστηρίζει ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος  «…ευπορούντα μη υπερήφανον είναι απορούντα μη  ταπεινούσθαι»

Που σημαίνει να μη υπερηφανεύεσαι αν είσαι πλούσιος και να μην ταπεινώνεσαι αν είσαι φτωχός.

Ο Κλεόβουλος o Ρόδιος ήταν τύραννος της Λίνδου στη Ρόδο, ένας από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας (6ος π.Χ. αι., βρισκόταν στη ζωή τουλάχιστο ως το 560 π.Χ.). Σε αυτόν αποδίδονται τα γνωμικά «μέτρον άριστον», «ηδονής κράτει», κ.ά. Ονομάζεται και Κλεόβουλος ο Λίνδιος, διότι η αρχαία Ρόδος ήταν χωρισμένη στις 4 αρχαίες πόλεις: Ρόδος, Λίνδος, Κάμειρος και Ιάλυσος, των οποίων μέρη διασώζονται μέχρι σήμερα.

Ο πατέρας του Κλεοβούλου ονομαζόταν Ευαγόρας. Ο Κλεόβουλος ταξίδεψε και μελέτησε στην Αίγυπτο. Λέγεται ότι αναστήλωσε τον ναό της Αθηνάς που κατά τον θρύλο είχε χτίσει ο Δαναός. Ο Κλεόβουλος συνέθετε τραγούδια και έμμετρα επιγράμματα και ρητά, που κατά τον Διογένη Λαέρτιο αριθμούσαν συνολικά ως 3.000 στίχους. Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει το παρακάτω παράδειγμα επιγράμματος:

Είμαι μια χάλκινη κόρη, εδώ

στον τάφο του Μίδα. Και όσο
ρέει το νερό, όσο τα φύλλα πρασινίζουν τα δέντρα,
όσο ο ήλιος λάμπει και φαίνεται το ασημένιο φεγγάρι,
όσο τρέχουν τα ποτάμια και τα κύματα ροχθούν,
τόσο θα λέω πάνω σ' αυτό το πολύκλαφτο μνήμα,

στους διαβάτες «ο Μίδας κείται θαμμένος εδώ».

Στην ελληνική μυθολογία, ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε

Και εγώ σήμερα θα χρησιμοποιήσω τας λόγια του Κλεόβουλου γιατί  ταιριάζουν με το θέμα  με το οποίο θα έρθω σε επικοινωνία μαζί σας.

Υποστηρίζει ο Κλεόβουλος «…ευπορούντα μη υπερήφανον είναι απορούντα μη  ταπεινούσθαι»

Που σημαίνει να μη υπερηφανεύεσαι αν είσαι πλούσιος και να μην ταπεινώνεσαι αν είσαι φτωχός.

Και επειδή έρχονται οι Άγιες αυτές ημέρες και πολλοί συνάνθρωποι μας δεν θα έχουν στο τραπέζι τους ούτε ακόμα και ψωμί καλό θα είναι να καθίσουμε κάτω και να αναλογιστούμε αυτή η φτώχεια που περνά η χώρα μας ποιους έχει στείλει στο καναβάτσο που οι άλλοι το λένε αυτοκτονία.

Μα την μεσαία τάξη που αποτελούσε και το στήριγμα των πάντων μέσα στη χώρα μας. Γιατί αυτή κινούσε το εμπόριο αυτή τις ταβέρνες και αυτοί ακόμα και τα μπουζούκια.

Και σήμερα είναι αυτή η τάξης που όχι μόνο πένεται αλλά και ταυτόχρονα υποφέρει γιατί του είναι αδιανόητο να απλώσει το χέρι και να ζητήσει βοήθειας.

Στην σημερινή μας εποχή έχουμε τριών ειδών φτωχούς

Τους μόνιμους που ζητιανεύουν γιατί αυτό είναι το επάγγελμα τους. Και δυστυχώς εκμεταλλεύονται την καλοσύνη των ανθρώπων και έτσι περνάνε υπέροχα. Γιατί πάντα ζει ο Όλιβερ Τουίστ  του Κάρολου Ντίκενς  αφού είναι τα παιδάκια που βλέπαμε να μας καθαρίζουν τα τζάμια του αυτοκινήτου μας . Αλλά οι έμποροι που τα εκμεταλλεύονται είδαν ότι δεν αποδίδει αυτή η «δραστηριότητα» και τα απέσυραν και τα έχουν μεταθέσει  σε άλλα πόστα. Αυτές τις θλιβερές φιγούρες αντί να τους δώσετε ένα ευρώ να τους προτείνετε να τους κεράσετε μια τυρόπιτα θα δείτε πως δεν θα δεχτούν. Όχι γιατί είναι χορτάτα αλλά γιατί τα παρακολουθούντα αφεντικά τους  

Αυτοί είναι η κατηγορία των φτωχών που εμπορεύονται την φτώχεια  τους και περνάνε υπέροχα.

Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί οι φτωχοί που έχουν συνηθίσει στην φτώχεια τους και όπου υπάρχει φιλανθρωπία πλήρως την εκμεταλλεύονται.

Και έχουμε και την Τρίτη κατηγορία  που υπέροχα ομιλεί γι αυτούς ο Κλεόβουλος «…απορούντα μη  ταπεινούσθαι»

Και να μην ταπεινώνεσαι αν είσαι φτωχός.

 Αυτή λοιπόν την κατηγορία πρέπει όλοι μας να προσέξουμε. Γιατί αυτός προτιμά να βάλει στον κρόταφο του το περίστροφο παρά να απλώσει το χέρι του και να ζητήσει βοήθεια.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι δυστυχισμένοι και που χρειάζονται την βοήθεια μας. Γιατί μπορεί να τα έχασαν όλα αλλά όμως κρατούν ακόμα την αξιοπρέπεια τους.

Αυτούς τους φτωχούς δεν θα τους βρεις στους απόρους του δήμου  ούτε και στις ενορίες.

Στο δήμο δεν θα πάνε ποτέ γιατί θα μαθευτεί ότι ο τάδε νοικοκύρης  έγινε άπορος. Και εδώ θέλω να τονίσω κάτι που με αηδιάζει. Όταν κάποιοι πληροφορηθούν ότι ο τάδε που το έπαιζε σπουδαίος περνά δύσκολα οι πρώτοι που θα χαρούν είναι αυτοί που έφαγαν ψωμί από τα χέρια του ανθρώπου που υποφέρει.

Ούτε και στους φτωχούς της ενορίας θα τους βρεις γιατί και εκεί γίνεται το ανάλογο κουτσομπολιό . Μερικοί δε κληρικοί ευτυχώς είναι ελάχιστοι  με την φιλανθρωπία που δείχνουν την χρησιμοποιούν ως δύναμη για να επικρατούν στο χώρο που ασκούν το λειτούργημα τους το οποίο το έχουν μετατρέψει σε επάγγελμα. Και είναι καιρός πλέον να παραδειγματιστούν από τον Μητροπολίτη μ ας κ. Διονύσιο που στον τομέα αυτό στην κυριολεξία υλοποιούνται τα θεία λόγια « δεν γνωρίζει η αριστερά τι κάνει η δεξιά» Αυτό Δεσπότη μου πρέπει να το εφαρμόσουν κάποιοι ιερείς σας και να πάψουν επειδή έχουν πλούσια φιλανθρωπική δράση να το παίζουν και ρυθμιστές τοπικών καταστάσεων Και δηλώνω ότι αν δεν σταματήσουν  θα γράψω ονόματα .

Αυτούς λοιπόν τους φτωχούς θα μπορέσουμε να τους βρούμε μόνο μέσω των δασκάλων.

Κάποτε ρώτησα έναν φίλο μου γιατρό που είχε ταλαιπωρηθεί με εξορίες και άλλα πολλά γιατί οι γιατροί και οι δάσκαλοι είναι αριστεροί. Βέβαια τότε που έκανα την ερώτηση ο αριστερός εθεωρείτο μίασμα που σημαίνει καθετί βλαπτικό για την κοινωνία . Ότι προκαλεί ηθική μόλυνση.

Και ο αείμνηστος φίλος μου είπε « …από εμάς τους γιατρούς και τους δασκάλους δεν μπορεί να κρυφτεί η φτώχεια.  Και το τραγικό εδώ είναι ότι νομίζουμε ότι θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τις καταστάσεις. Και το μόνο που επιτυγχάνουμε να καταστραφούμε εμείς.»

Επομένως για να βρείτε τους ανθρώπους που υποφέρουν αλλά δεν το δείχνουν πρέπει να ρωτήσετε το δάσκαλο που είναι ο μοναδικός που γνωρίζει τους αξιοπρεπείς  φτωχούς.

Αλλά όμως εδώ υπάρχει και άλλο πρόβλημα πως θα βοηθήσετε αυτούς που υποφέρουν αλλά υπάρχει κίνδυνος να μη δεχτούν τα αγαθά που θα τους προσφέρετε. Καλό θα είναι να μάθετε που μένουν και να τους κρεμάσετε την σακούλα με τα τρόφιμα.

Πρέπει να προσέξετε πολύ γιατί ενώ πάτε να κάντε καλό η χειρονομία σας μπορεί να έχει τραγικό αποτέλεσμα.

Κλείνω με τα λόγια του Βολταίρου που είναι σκληρά αλλά όμως τόσο αληθινά.  «… ο κόσμος θα μείνει παράλογος κακός και διεφθαρμένος όπως τον βρήκαμε.»