Διαβάζω ένα γραπτό του Στρατή Μαραγκού και μου έπεσαν τα γυαλιά και ένα γιατί :Σήμερα,"εφυγε" χτυπημένος απ' την επάρατη νόσο ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής Χρήστος Πετρινιώτης.
Γεννήθηκε στις 12/4/1960 και αγωνίστηκε σε Φωστήρα, Παναθηναικό, Απόλλωνα Αθηνών, ΠΑΣ Γιάνιννα, Προοδευτική ,Παναιτωλικό, Κόρινθο, Παναχαική κ.α.
Εκλεισε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα του χωριού του,τον Τοξότη Μπολατίου...Διετέλεσε προπονητής σε ομάδες Β',Γ',Δ' Εθνικής όπως Παναιγιάλειος, Θύελλα Πατρών, Κόρινθος, Λουτράκι και πολλές άλλες...
Τελευταία νοσηλευόταν στον Αγιο ΣάββαΝικηφόρος
Οι Κρητικοί λένε " Θέε μου μη δώσεις στον άνθρωπο όσα μπορείς ν αντέξεις."
Αυτά σκέφτηκα μόλις συνήλθα από την ταραχή μου
Τον Χρήστο τον γνώρισα ως προπονητή του Ολυμπιακού Λουτρακίου και δεν είχα και τις καλύτερες εντυπώσεις Νόμισα ότι το έπαιζε σπουδαίος με απλά Ελληνικά βεντέτος. Όταν όμως τον πλησίασα κατάλαβα ότι είχα να κάνω με έναν αξιοπρεπή άνθρωπο που είχε το θάρρος της γνώμης. Και του είχα πει ότι δύσκολα θα βρίσκεις δουλειά ως προπονητής αφού στο χώρο του ποδοσφαίρου "γνήσιοι" προπονητές είναι αυτοί που διοικούν τις ομάδες. Και είχα πάντα μια απορία γιατί να ξοδεύονται και δεν ασκούν αυτοί τα καθήκοντα του προπονητή εναλλάξ Μια μέρα τον έβγαλα στην τηλεόραση και τότε κατάλαβα ότι μπροστά μου είχα έναν βαθύ γνώστη του ποδοσφαίρου αλλά και της Ελληνικής γλώσσας
Την άσκημη είδηση την διάβασα την ώρα που οι φίλοι σου στο χωριό σου σου έλεγαν το στερνό αντίο Λυπάμαι που δεν ήμουνα μαζί τους γιατί σε θεωρούσα και θα σε θεωρώ φίλο μου
Νικηφόρος
