Τα φτωχόπαιδα που ο Θεός τα προίκισε με ποδοσφαιρικό ταλέντο ας παραδειγματιστούν από τον Κώστα Μανωλά που πληρώνεται με 4,5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και με δουλειά και μόνο ας το αξιοποιήσουν
Βρίσκομαι από το 2001 μόνιμα στην Κορινθία και από τότε παρακολουθώ το ποδόσφαιρο και περισσότερο στις παιδικές ηλικίες που αυτό με ακολουθεί από τότε που ήμουνα διοικητικός υπεύθυνος της υποδομής στην Α Ε Κ .
Βέβαια παίκτες της Ακαδημίας μπορεί να μη αγωνίστηκαν στην Α Ε Κ αλλά αγωνίστηκαν σε άλλες ομάδες μεγάλες
Στα δέκα οκτώ χρόνια που είμαι εδώ και παρακολουθώ το ποδόσφαιρο από κοντά έχω διαπιστώσει ότι έχουν περάσει τεράστια ταλέντα τα οποία χάθηκαν χωρίς να πουν ένα παρών έστω και μικρό σε μια ομάδα μεγάλη. Εκτός από ορισμένους που δεν έφτασαν τόσο ψηλά όσο ήταν η αξία τους.
Νομίζω ότι στην Κορινθία τα ταλέντα χάνονται γιατί ο πατέρας και οι ίδιοι παίκτες θέλουν να γίνουν πολύ γρήγορα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές Νομίζουν ότι τα μερικά χιλιάρικα είναι ικανά να θυσιάσουν αυτό που απλόχερα χάρισε ο Δημιουργός των. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις παικτών που σταμάτησαν την μεγάλη λεωφόρο της δημιουργίας των για μερικά χιλιάρικα. Γιατί νόμισαν ότι αυτά ήταν ικανά να λύσουν το πρόβλημα της ζωής των.
Και ενώ πηγαίνω σ ένα γήπεδο που παίζουν παιδικές ομάδες και οι παίκτες είναι σαράντα οι θεατές να μετρούνται στην μια παλάμη.
Αλλά μόλις ένας από την Ακαδημία ξεπεταχτεί ο πρώτος που το μαθαίνει είναι ο πατέρας που αν και είναι απών από την προσπάθεια του παιδιού του όταν έρθει όμως η ώρα της είσπραξης παρουσιάζεται. Και εδώ σταματά το ταλέντο και ερχόμαστε στην κατηγορία του επαγγελματία.
Ενώ ο σωστός δρόμος θα είναι να βρει μια ομάδα που θα είναι σωστή και να πάει να παίξει που θα υπάρχει ένας καλός προπονητής και ας μη είναι τα ευρώ αυτά που θα καθορίσουν την σωστή μεταγραφή. Αν τα όνειρα ενός παίκτη να συνεχίσει στο τοπικό πρωτάθλημα τότε δεν είχε ποτέ ταλέντο γιατί αυτό συνοδεύεται με φιλοδοξίες.
Και κανένας δεν παραδειγματίζεται από τον Κώστα Μανωλά που αν και τον απόρριψαν συνέχισε γιατί είχε και ταλέντο και φιλοδοξίες.
Βρίσκομαι από το 2001 μόνιμα στην Κορινθία και από τότε παρακολουθώ το ποδόσφαιρο και περισσότερο στις παιδικές ηλικίες που αυτό με ακολουθεί από τότε που ήμουνα διοικητικός υπεύθυνος της υποδομής στην Α Ε Κ .
Στα δέκα οκτώ χρόνια που είμαι εδώ και παρακολουθώ το ποδόσφαιρο από κοντά έχω διαπιστώσει ότι έχουν περάσει τεράστια ταλέντα τα οποία χάθηκαν χωρίς να πουν ένα παρών έστω και μικρό σε μια ομάδα μεγάλη. Εκτός από ορισμένους που δεν έφτασαν τόσο ψηλά όσο ήταν η αξία τους.
Νομίζω ότι στην Κορινθία τα ταλέντα χάνονται γιατί ο πατέρας και οι ίδιοι παίκτες θέλουν να γίνουν πολύ γρήγορα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές Νομίζουν ότι τα μερικά χιλιάρικα είναι ικανά να θυσιάσουν αυτό που απλόχερα χάρισε ο Δημιουργός των. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις παικτών που σταμάτησαν την μεγάλη λεωφόρο της δημιουργίας των για μερικά χιλιάρικα. Γιατί νόμισαν ότι αυτά ήταν ικανά να λύσουν το πρόβλημα της ζωής των.
Και ενώ πηγαίνω σ ένα γήπεδο που παίζουν παιδικές ομάδες και οι παίκτες είναι σαράντα οι θεατές να μετρούνται στην μια παλάμη.
Αλλά μόλις ένας από την Ακαδημία ξεπεταχτεί ο πρώτος που το μαθαίνει είναι ο πατέρας που αν και είναι απών από την προσπάθεια του παιδιού του όταν έρθει όμως η ώρα της είσπραξης παρουσιάζεται. Και εδώ σταματά το ταλέντο και ερχόμαστε στην κατηγορία του επαγγελματία.
Ενώ ο σωστός δρόμος θα είναι να βρει μια ομάδα που θα είναι σωστή και να πάει να παίξει που θα υπάρχει ένας καλός προπονητής και ας μη είναι τα ευρώ αυτά που θα καθορίσουν την σωστή μεταγραφή. Αν τα όνειρα ενός παίκτη να συνεχίσει στο τοπικό πρωτάθλημα τότε δεν είχε ποτέ ταλέντο γιατί αυτό συνοδεύεται με φιλοδοξίες.
Και κανένας δεν παραδειγματίζεται από τον Κώστα Μανωλά που αν και τον απόρριψαν συνέχισε γιατί είχε και ταλέντο και φιλοδοξίες.
