Ο Σόλων καθιέρωσε την λαϊκή κυριαρχία
Στις πολιτειακές
μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα περιλαμβάνονται και μέτρα που διεύρυναν τη λαϊκή
κυριαρχία, δηλ. τη στήριξη της εξουσίας στο σώμα των πολιτών της Αθήνας.
Έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη, όχι
μόνο στον παθόντα, να καταγγέλλει στον Άρειο Πάγο με εισαγγελία (αγωγή)
οποιονδήποτε, ακόμα και άρχοντα, και να εμφανίζεται ως κατήγορος.
Με αυτό τον τρόπο κατοχυρώθηκε ουσιαστικά το έννομο συμφέρον του απλού πολίτη
σε σχέση με την άσκηση της εξουσίας από τα κρατικά όργανα, ακόμα και αν οι
ενέργειες των κρατικών οργάνων δεν τον έβλαπταν άμεσα.
Τώρα πως
είναι δυνατόν να έχουν σχέση οι δυο αυτές φωτογραφίες και γιατί τις βάζω μαζί είναι πολύ δύσκολο να
το καταλάβετε γιατί πρέπει να έχει κάποιος την δική μου νοοτροπία και τα δικά
μου πιστεύω.
Ιστορική δε έχει μείνει η
φράσης του « …γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος»
Όλα αυτά δημιουργούν ένα ανακάτεμα και επειδή έχω
πολλούς « φίλους» κάποιοι θα έχουν νομίσει ότι μάλλον πρέπει με αυτά που γράφω
να τα έχω κάπως χάσει.
Τους γνωρίζω ότι θα
απογοητευθούν και μάλιστα μόνοι θα
διαπιστώσουν ότι υπάρχει πολύ μεγάλη
σχέση μεταξύ των δυο φωτογραφιών. Γιατί
ο Σόλωνας έδωσε τα πάντα στην εποχή του για τον δική μου φωτογραφία που με
υπερηφάνεια σήμερα σας παρουσιάζω.
Ο Σόλωνας αγωνίστηκε για την
λαϊκή κυριαρχία που σημαίνει να αναγνωριστεί
επιτέλους η βάσης.
Και εγώ αυτό προσπαθώ να
αναδείξω την βάσει που από αυτούς ενώ
γηράσκω διδάσκομαι.
Ο εικονιζόμενος της
φωτογραφίας μας ονομάζεται Τάκης
Κοντοπίδης. Είμαι βέβαιος ότι ο ρομαντικός άνθρωπος του ποδοσφαίρου που
είναι με αυτό παθολογικά συνδεδεμένος ότι δεν τον γνωρίζει. Και είναι πέρα για
πέρα δικαιολογημένος γιατί πως θα
μπορούσε να συναντηθούν όταν ο ρομαντικός πηγαίνει στην Ελβετία τώρα που έγινε
πρόεδρος της ένωσης ( ενώ ο προκάτοχος του Σπύρος Νίκας αρνήθηκε ταξίδι στην
Αμερική για τους αγώνες της Εθνικής
ομάδας ) . Αλλά και την παρουσία του σε αγώνες υψίστης σημασίας όπως ήταν αυτός
του τελικού του κυπέλλου Ελλάδας που
ήταν γυμνασίαρχος. Ενώ ο δικός μου της φωτογραφίας θεωρεί εαυτόν του ευτυχή να
παρακολουθεί την αγαπημένη του ομάδα που είναι ο Π Α Ο Λουτράκι. Που τον έχω
γνωρίσει πριν από πολλά χρόνια όταν η ομάδα του δεν ήταν όπως σήμερα. ψηλά αλλά
χαμηλά και περιφρονημένη από τους
φιλάθλους του Λουτρακίου. Να γιατί δεν μπορεί να συναντηθεί η βάσης με το
σημερινό αξιωματούχο του Κορινθιακού ποδοσφαίρου. Και ούτε ο δικός μου ήταν καλεσμένος στην
Ρωμαϊκή φιέστα που έγινε στο Σολωμό αν και με δικά του λεφτ΄πα γλεντούσαν όλοι αυτοί. .
Αυτοί
λοιπόν οι φίλαθλοι αποτελούν την σωστή αθλητική βάση. Αλλά κανένας δεν τους
αναζητά για να τους βραβεύσει για να
τους αναγνωρίσει την τεράστια προσφορά τους. Και έτσι θα έχουμε σε όλες τις εκδηλώσεις να
βραβεύονται πάντα οι ίδιοι και αυτή η διαδικασία να καταλήγει σε φαρσοκωμωδία
του χειρίστου είδους. .
Και όπως
παρατηρείτε στην φωτογραφία ο δικός μου άνθρωπος έχει και βοηθό το μπαστούνι
του που σημαίνει ότι έχει πρόβλημα στα πόδια. Αλλά αυτό δεν
τον εμποδίζει να λέει παρών σε όλους τους αγώνες του Π Α Ο Λουτράκι.
Μα και ο
Σόλων για τους πολίτες τύπου Κοντοπίδη αγωνιζόταν που η άρχουσα τάξη τους είχε
αφήσει στην άκρη.
Και δεν
μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν η ιστορία να επαναλαμβάνεται από
αρχαιοτάτων χρόνων. Γιατί οι απόλεμοι να παίρνουν τις δάφνες από τα χέρια των
αγωνιστών και να τις χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος.
