Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Πολύ παράξενα πράγματα συμβαίνουν

Μόλις άρχισαν τα όργανα δηλαδή κατάργηση των δώρων και από την μια ψαλίδισμα της σύνταξης  και αύξηση της φορολογίας διαπιστώσαμε μαζί πάντα με την γυναίκα μου ότι μας ήταν αδύνατο να διατηρήσουμε τα δυο αυτοκίνητα που είχαμε Το ένα μάλιστα ήταν και τζιπ.
Και αποφασίσαμε να πουλήσουμε το μεγαλύτερο που ήταν το τζιπ και κρατήσαμε ένα μικρό το σιτρουέν Ν1 ( το μικρότερο όλων) που όταν με πήρανε από την εταιρεία να με ρωτήσουν αν είμαι ευχαριστημένος τους απάντησα όχι. Και αυτοί εναγωνίως από την άλλη μεριά του τηλεφώνου με ρώτησαν  γιατί. Και εγώ πάλι τους απάντησα γιατί μένω. Οι άνθρωποι τα έχασαν και πάλι με ρώτησαν γιατί δεν το πηγαίνεις στο συνεργείο για να διαπιστώσετε την αιτία που σταματά το αυτοκίνητό σας.  Και εγώ καπάκι του απάντησα ότι δεν είναι πρόβλημα που το λύνει το συνεργείο. Αλλά  εγώ το δημιουργώ αφού ξεχνώ να βάλω βενζίνη.
Δεν κάνω διαφήμιση του αυτοκινήτου μου αλλά  απλά χρησιμοποιώ ακραία παραδείγματα για να μπορέσω περισσότερο να γίνω πιστευτός.
Έχουμε ένα αυτοκίνητο που σχεδόν δεν καίει απολύτως τίποτα και όμως δυσκολευόμαστε να το συντηρήσουμε .
Και γυρίζω και βλέπω το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον αλλά και τους γνωστούς που γνώριζα πριν από την οικονομική κρίση.
Μερικοί έχουν κρατήσει τα αυτοκίνητα κάποιοι τα έχουν αυξήσει.
Βέβαια είχαμε και μια κοσμική μπορώ να πω ζωή που συνίστατο μια φορά την εβδομάδα στην ταβέρνα και μερικές ακόμα και δυο. Πηγαίναμε στην Αθήνα σε κανένα κέντρο πολιτισμού ( μπουζουκάδικο)  κατά τον αείμνηστο Βαγγέλη Γιαννόπουλο.
Τώρα ο φίλος μου πλανητάρχης  ( Γιάννης Παπουτσιδάκης – Καρνάγιο) είχε να με δει πάνω από δυο χρόνια και πήγα όταν παρουσίασα τον Στρατή τον Πατακό τον καρδιοχειρουργό στην τηλεόραση Το ίδιο ισχύει και για το ουζερί του Γιάννη στο Λουτράκι που ήμουν τακτικός πελάτης μια και ως έχων ρίζες και από την Λέσβο μου αρέσει το ούζο.
Και παρατηρώ πάλι τα ίδια πρόσωπα και συνεχίζουν ακριβώς την ίδια ζωή  που είχαν και πριν. Και το σπουδαίο κάποιοι μουτρώνουν γιατί δεν τους ακολουθούμε όπως παλιά. Και αυτό που με εκνευρίζει είναι η επωδός  των  « …να δούμε τι θα κάνετε τα λεφτά»
Και έχουν δίκιο γιατί τα έσοδα τα δικά μου συγκρινόμενα με αυτών και των υποχρεώσεων που έχουν είναι περισσότερα.
Και εμείς να τα έχουμε κόψει όλα τα περιττά και να αγκομαχούμε οικονομικά  στο τέλος του μήνα και αυτοί να χαίρονται όπως πριν την ζωή τους.
Τώρα κάποιοι θα μπορούν ν α πούνε ότι τα βάζουμε στην τράπεζα.
Δίνω το ελεύθερο σε όλους   να ψάξουν όλες τις τράπεζες για να βρουν τις καταθέσεις μου.
Τώρα τις Άγιες μέρες είδα από την τηλεόραση και διάβασα στις εφημερίδες ότι τα κέντρα πολιτισμού ( μπουζουκάδικα) ήταν γεμάτα και όλες οι πίστες βουνό από λουλούδια.
Όλα τα κοσμικά θέρετρα γεμάτα και η έξοδος των Αθηναίων πολύ μεγαλύτερη από την περσινή. 
Και αν είσαι στην Αθήνα Κυριακή και κατεβαίνεις προς τον Ισθμό παρατηρείς ότι η άνοδος των αυτοκινήτων σου θυμίζει γιορτινές μέρες.
Και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν εγώ να κάνω μια πολύ μετρημένη ζωή και να μη μπορώ να βγω και άλλοι με έσοδα μικρότερα από εμένα  να ζούνε όπως ζούσαν.
Κάποτε είχα διαβάσει κάτι που δεν μπορούσα να ερμηνεύσω Και να που τώρα πάλι παρουσιάζεται μπροστά μου .
Κάποιος έγραφε « …οτιδήποτε κι αν συμβαίνει πρέπει να συμβαίνει ανεξάρτητα από το αν καταλαβαίνεις ή όχι το γιατί»
Πάντρεψα αυτά τα περίεργα  που σήμερα ζω και τα ακαταλαβίστικα που διάβασα και επιτέλους κατάλαβα ότι καλό είναι να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις για να περνάς καλά.