Όλοι κρύβουν μέσα τους δύναμη την οποία δεν πρέπει να υποτιμάμε
Όταν πριν από πολλά χρόνια υπηρετούσα με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού την
θητεία μου μου συνέβη κάτι που μ έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Υπηρετούσα στην Θεσσαλονίκη και έμεινα στην Πολίχνη που εκεί υπήρχε μια παράγκα την οποία ο κυρ Τάσος την είχε μετατρέψει σ ένα υπέροχο εστιατόριο στα μέτρα μας Να τρώμε πολύ καλά και φτηνά. Μια μέρα τρώγαμε μ ένα συνάδελφο που στην πορεία έγινε ένας πολύ μεγάλος Δικηγόρος
Τον ρώτησα αν πήγε να δει τα δένδρα πεθαίνουν όρθια του Κασσόνα. που πρωταγωνιστούσαν τα ιερά τέρατα του Θεάτρου Μαρία Αλκαίου -- Βασίλης Διαμαντόπουλος..Και σε πρώτη εμφάνιση ο Πέτρος Φυσούν. Και πριν να προλάβει να απαντήσει άκουσα από πίσω κάποιος να απαντάει " Πολύ καλή παράστασή " Γυρίζω και βλέπω ένα σοβατζή να συνεχίζει να μιλάει για την παράσταση που στην αρχή γελούσα αλλά όταν συνέχιζε να κάνει ανάλυση του έργου τότε διαπίστωσα πόσο άσχετος ήμουνα και πόσο σχετικός ο σοβατζής.
Από τότε έπαψα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους γιατί ο Σοβατζής τότε ήξερε να παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις από εμένα.
Γιατί όταν διάβασα αυτό το κομμάτι γραμμένο από τον ποδοσφαιριστή με ενθουσίασε και θεώρησα καθήκον μου να το αναδημοσιεύσω.
