Μετράμε μέρες. Είτε οι εκλογές γίνουν τον Μάρτιο είτε τον Μάιο είτε στο τέλος της θητείας, μετράμε μέρες.
Αν πάντα στο μέτωπο της ανακεφαλαίωσης αυτής δίνεται η μάχη, στις εκλογές που έρχονται το μέτωπο αυτό συνοδεύεται από ένα ριζικά νέο δεδομένο. Είναι η υπαρξιακή αγωνία των κυβερνητικών να εγκαταστήσουν τη λήθη.
Οσα έγιναν τα τελευταία χρόνια από το κυβερνητικό συγκρότημα, έγιναν και εκφωνήθηκαν, δεν έχουν προηγούμενο. Οργανωμένο ψεύδος, συνειδητή παραποίηση του υπαρκτού κόσμου και των συνθηκών του, καταπάτηση της κοινής λογικής. Προσβολή και ταπείνωση των ανθρώπων.
Οι κυβερνητικές επιλογές που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού δεν μπορούν πια να αποκρυβούν, ούτε τους απομένει πλέον το προνόμιο της ακατανοησίας τους, που για καιρό απολάμβαναν. Το πολιτικό και ιδεολογικό ένδυμα έχει φθαρεί, τίποτε δεν απομένει από την παραπλανητική περιβολή. Η λήθη. Η λήθη είναι η ελπίδα.
Η φθορά αγαπάει τη λήθη. Και δεν πρωτοτυπούν οι κυβερνητικοί όταν με κάθε τρόπο μάς δείχνουν πως εργάζονται και επίμονα θα εργαστούν ως τις εκλογές για την εγκατάσταση της λήθης. Τους τρομάζει η άρνησή της. Ηθελαν και θέλουν πάντα να ξεχάσουμε. Τι είπαν. Τι έκαναν. Τον λόγο τους. Τη στάση τους. Τις μεθόδους τους. Στο μέτωπο της λήθης θα δοθεί η εκλογική μάχη. Εκεί θα κριθεί.
Ο στόχος των κυβερνητικών είναι οι άνθρωποι να μεταπηδήσουν από την εμπειρία στον τόπο της λήθης. Η λήθη είναι μια νάρκωση της εμπειρίας. Η λήθη είναι μια νέκρωση. Κανείς δεν θα το πει καλύτερα. Στο ποίημά του «Απόσπασμα από τη διαθήκη μου» ο Κ. Αθανασούλης λέει: «Να θυμάσαι. Αυτή την εντολή σού αφήνω. Να θυμάσαι θα πει να μην πεθάνεις».
Η λήθη είναι η πεπερασμένη ύπαρξη. Είναι η μερική υπόσταση, η ακρωτηριασμένη εμπειρία, είναι η άρνηση του πραγματικού εαυτού. Γνωρίζουν οι κυβερνητικοί ότι δεν είναι στιγμιαία πράξη η λήθη. Εχει μέσα της διάρκεια. Αφού ο εαυτός που εγκαθιστά απομακρύνεται από την προηγούμενη ύπαρξή του και δύσκολα επιστρέφει. Η λήθη είναι μια εγκατάλειψη.
Η λήθη είναι μια παραμόρφωση. Επειδή η εμπειρία δεν μπορεί διά παντός να διαγραφεί, η λήθη γίνεται αλλοιωτικό στοιχείο αυτής της εμπειρίας. Την υποβιβάζει, τη διαστρέφει και την παραποιεί. Παραποιημένη αυτή η εμπειρία γίνεται τόπος πολιτικής κερδοσκοπίας από την εξουσία, αφού εκεί που αποτυγχάνει να σβήσει πετυχαίνει να ξαναγράψει.
Στο μέτωπο αυτό, στο ρευστό μέτωπο της μνήμης, θα δοθεί η μάχη.
Η λήθη αφαιρεί από τη σκέψη το μαχαίρι της κάθαρσης. Της αποστερεί τη δύναμη της πορείας, την καθαρή ματιά στον ορίζοντα, τη βούληση αλλαγής. Μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση, κάθε ζωντανή συνείδηση, σε κάθε της βήμα, έχει χρέος δυνατά να θυμίζει: Ζήτω η άρνηση της λήθης!
