Όποιος θέλει να κουμαντάρη τους
Έλληνες πρέπει να βαστάη ένα δισάκι γεμάτο, ομπρός το Χριστό, πίσω τους
διαόλους και στη μέση το χρυσάφι.
Γεώργιος
Καραϊσκάκης, 1782-1827, Έλληνας ήρωας του ‘21
Από τον γιατρό Στάθη
Γκουρβέλο έλαβα κάτι με το οποίο διαφωνώ αλλά το δημοσιεύω ακολουθώντας τα
λόγια του Βολταίρου.
Προς Νικηφόρο:
Σου αποστέλλω δυο ποιήματα του μεγάλου
ποιητή
Τάκη Μιχόπουλου.
Το πρώτο το αφιερώνω στους
γυρολόγους
υποψηφίους του αθλήματος ένθεν και ένθεν.
Σαρκασμός
Τη γενναία
Την τίμια
Την αντρίκια του στάση
Θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα
Οι ευνούχοι της έδρας.
Και το δεύτερο το αφιερώνω σε
εσένα.
Φωνή
βοώντος
Σε άκουσα
Απόψεις
σοβαρές,δεμένες,χαριτωμένες
Ήσουνα υπέροχος φίλε αγαπημένε
Αλλά σε ποιούς τα έλεγες
ευλογημένε;
Καλό σου βράδυ !
Απαντάει ο Νικηφόρος
Υπάρχει και αυτή η στροφή από το ποίημα
του Κώστα Βάρναλη
Μοιραίοι
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Και θα υλοποιηθούν αυτά τα λόγια του
Βάρναλη που έμεινε ένας απλός Δάσκαλος για την πολιτεία αλλά ένας φωτεινός
οδηγός για μας τους Έλληνες. Αν είχε απογοητευθεί και δεν έγραφε ποιήματα δεν
θα έχανε το κράτος αλλά εμείς οι ανώνυμοι που μας θεωρών αδύναμους και νομίζουν ότι περιμένουμε κάποια φτέρνα
να μας λιώσει. Ναι έχω πάθει πολλά από τους δήθεν δυνατούς αλλά όμως είχα
ένα τεράστιο κέρδος που δεν καταδέχομαι να το βάλω στη ζυγαριά. Γνώρισα εσένα
γιατρέ που αυτό για μένα έχει σβήσει την καταδίκη μου που σκηνοθέτησε ο τότε Δήμαρχος
Πνευματικός με θλιβερούς εκτελεστές τους
Τσιχριτζή –Λαμπρινό. Το σπάσιμο δυο φορές του αυτοκινήτου μου και τόσα άλλα Αν δεν πάλευα με την πένα μου
δεν θα γνώριζα έναν άνθρωπο που ο Χρηστός τον έχει προικίσει με αγάπη και γι
αυτό δεν φοβάται μη του στερέψει.
Γιατρέ Στάθη Γκουρβέλο
Δεν έχεις το δικαίωμα να μένεις μακριά από την
κοινωνία. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι όπως ο Φάνης Σιτές που σε πρόδωσε. Στο
διάβα της μέχρι σήμερα ζωή σου θα έχεις καταλάβει προδίδουμε τους ικανούς που είναι επικίνδυνοι να
χαλάσουν το άθλιο αθλητικό οικοδόμημα. Και τότε τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους
για να θυμηθούμε και λίγο Καβάφη.
