Τάδε λέει Κύριος τοις Ιουδαίοις :
Λαός μου τι εποίησα σοι ή τι σοι παρηνώχλησα
Τους τυφλούς σου εφώτισα
Τους λεπρούς σου εκαθάρισα
Άνδρα όντα επί κλίνης ηνωρθωσάμην
Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας
Αντί του μάνα χολή
Αντί του ύδατος όξος
Αντί του αγαπάν με σταυρώ με προσηλώσατε
«Κι έγειρε Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου.
Άστρα γινήκαν τα καρφιά
του μαρτυρίου Του.
Άστραψαν κι από τα χιόνια, πιο λευκά
τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ’ αγκαλιάσανε
και σαν βουνά και σαν Θαβώρ
υψώθηκαν εμπρός μου!
Οι δυνατοί του κόσμου με κατέτρεξαν,
γονάτισα στον ίσκιο μου
τους δυνατούς του κόσμου.
Κωστής Παλαμάς
