-
Ο Παναθηναϊκός επικράτησε ξανά της Γκαμπάλα, αυτήν την φορά με ανατροπή, παίρνοντας την πρόκριση για τα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας σε μεγάλη βραδιά... τον προπονητή του.
Ο λόγος είναι απλός, μιας και οι πράσινοι είχαν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα για 52 λεπτά, σημείο στο οποίο βρέθηκαν πίσω στο σκορ από καραμπόλα στην άμυνα και αυτογκόλ του Μολέντο και όχι μόνο δεν πελάγωσαν, αλλά κατάφεραν μέσα σε 15΄ να φέρουν τούμπα το σκορ και να πάρουν την νίκη.
Η αντίδραση τους οφείλεται ξεκάθαρα στον Μαρίνο Ουζουνίδη, ο οποίος έδειξε αντανακλαστικά στις νέες συνθήκες του ματς και πέρασε στον αγωνιστικό χώρο τους Λουτσιάνο, Καμπέσας, στο 56΄ και στο 62΄. Με την αλλαγή του 20χρονου εξτρέμ ο Λουντ πέρασε στην δεξιά πτέρυγα και απ’ αυτές τις αλλαγές ο Φινλανδός βρέθηκε στο 63΄ μόνος του μέσα στην μεγάλη περιοχή των Αζέρων εκτελώντας αλά Μπεργκ (παρόμοιο γκολ είχε βάλει ο Σουηδός δύο χρόνια πριν στην Λεωφόρο στο 2-2 των δύο ομάδων). Και το ματς γύρισε ο Καμπέσας, ο οποίος τροφοδοτήθηκε από τον Λουτσιάνο. Αλλαγές για... φίλημα δηλαδή, όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι.
Σίγουρα ο Ουζουνίδης είχε ρέντα με τις συγκεκριμένες κινήσεις, αλλά με τις αλλαγές η ομάδα ξεμπλόκαρε και δεν πελάγωσε με το γκολ που δέχθηκε (όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν) και έδειξε χαρακτήρα παίρνοντας την νίκη-πρόκριση.
Όσον αφορά την γενικότερη εικόνα της ομάδας, ήταν αρκετά ενθαρρυντική και ο λόγος που δεν είχε κλειδώσει την πρόκριση από το πρώτο μέρος ήταν η έλλειψη καθαρού μυαλού (και ποιότητας) στις κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε.
Ο Παναθηναϊκός δεν απειλήθηκε καθόλου στο πρώτο μέρος, με εξαίρεση την φάση στις καθυστερήσεις και έβγαινε στην επίθεση όποτε ήθελε, απόρροια της διαφοράς δυναμικότητας των δύο ομάδων. Μεσοαμυντικά έχει χημεία και είναι σφιχτός.
Σχετικά με τους παίκτες, αναμφίβολα σε εξαιρετική βραδιά βρέθηκε ο Κάρλος Ζέκα, ο οποίος ήταν για ακόμη μια φορά καταλυτικός, «κόβοντας και ράβοντας» στο πρώτο μέρος, ενώ αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον Δημήτρη Κολοβέτσιο, ο οποίος σε σχέση με το πρώτο ματς ήταν αρκετά ανεβασμένος, μιας και είχε κρίσιμα κοψίματα, ενώ υπήρξαν και στιγμές που πήρε μέτρα στο γήπεδο, δείχνοντας πως θα βάλει δύσκολα στον Μαρίνο Ουζουνίδη για το υπόλοιπο της χρονιάς και εάν θα πρέπει να προτιμάται ο Λαρισαίος αμυντικός ή ο Γιώργος Κουτρουμπής.
Απογοήτευση ήταν το δίδυμο Μόλινς-Άλτμαν, το οποίο έμοιαζε αρκετά αργό, με τους δύο παίκτες να έχουν κακές αντιδράσεις στην επίθεση και τον Σουηδό να χάνει κλασικές ευκαιρίες, αν και μοίρασε την ασίστ στο γκολ του Λουντ.
Θρασύς ήταν και πάλι ο Χατζηγιοβάνης, ο οποίος έχει καλά στοιχεία, αλλά με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο και δύο μπαλιές πάρε-βάλε δεν φάνηκε ιδιαίτερα, ενώ είχε και αργά γυρίσματα.
Όπως και να έχει ο Παναθηναϊκός δείχνει πως είναι μια αρκετά καλοδουλεμένη ομάδα, η οποία θα αποδειχτεί σκληρό καρύδι για κάθε αντίπαλο, ενώ δεν αποκλείεται ακόμη και να απογειωθεί την φετινή χρονιά με την προσθήκη εξτρέμ και φορ από το πάνω ράφι.
Προπονητή που να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και να γνωρίζει τι εστί Παναθηναϊκός εξάλλου έχει. Γι’ αυτό άλλωστε δεν κατέρρευσε πέρυσι, ενώ φέτος βρίσκεται στο σωστό δρόμο
