Η αυλαία έπεσε ο πρωταγωνιστής αποσύρθει οριστικά και έμεινε η παγωνιά του θανάτου
Δεν ήταν επιφανής ο άνδρας που πήγαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου της
Κορίνθου να του πουν το τελευταίο αντίο Ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν και μας ήταν ο Μελέτης Δέδες Με μια μικρή διαφορά Ο Θεός τον είχε προικίσει με πηγαία αγάπη προς τον συνάνθρωπό του και την σκόρπαγε γιατί το πηγαίο δεν υπάρχει κίνδυνος να ξοδευτεί
Και όπως υποστήριζε η μητέρα Τερέζα στη ζωή δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα αλλά μικρά πράγματα με πολλή μεγάλη αγάπη.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο και δεν άκουγες παρά μόνο την όμορφη αλλά πένθιμη φωνή του ιερέα που έκανε την ατμόσφαιρα τραγική.
Και σκεπτόμουν ο Μελέτης δεν είχε κανένα τίτλο Δεν είχε διορίσει κανέναν Και όμως γέμισε μια μεγάλη εκκλησία που ήρθαν να τιμήσουν και να πουν το στερνό αντίο σ ένα δικό τους άνθρωπό.
Γιατί έτσι τιμάει τους δικούς του ανθρώπους ο Έλληνας που τόσο ωραία μας το δίδει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος
