Ο προπονητής του Ερυθρού Αστέρα, Ντούσαν Αλιμπίγιεβιτς, μίλησε στην ιστοσελίδα της EuroLeague για το δυστύχημα που τον σημάδεψε και τον έκανε να δει διαφορετικά τη ζωή.
Πιο συγκεκριμένα στις 7 Μαρτίου του 2010, ο Αλιμπίγιεβιτς ετοιμαζόταν να γιορτάσει τα 24α γενέθλιά του (9/3) και είχε αγώνα με την Νόβι Σαντ. Τότε, ήταν assistant coach στην συγκεκριμένη ομάδα που επέστρεψε από την εκτός έδρας νίκη κόντρα στην Ναπρέντακ Κρούσεβατς.
Το λεωφορείο της ομάδας όμως συγκρούστηκε και ο Αλιμπίγιεβιτς χρειάστηκε να μείνει στο νοσοκομείο για περισσότερο από ένα μήνα. Το χειρότερο όμως ήταν πως ο πρώτος προπονητής της ομάδας, Νεμάνια Ντανίλοβιτς και ο 19χρονος παίκτης Νέναντ Γκρόζντανιτς έπεσαν σε κώμα και τελικά έχασαν τη ζωή τους λόγω του συγκεκριμένου δυστυχήματος.
«Η ζωή σε ταρακουνά και ξεκινάς να σκέφτεσαι τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ωριμάζεις ακαριαία και είναι ένα τεράστιο ψυχολογικό σοκ» ανέφερε ο 32χρονος κόουτς του Ερυθρού Αστέρα για εκείνο το περιστατικό που τον σημάδεψε.
«Σε αυτή την ιστορία, δεν έχουμε σημασία εμείς που επιζήσαμε, αλλά οι οικογένειες του Νεμάνια και του Νέναντ. Αυτοί υπέφεραν, αυτοί πέρασαν τα περισσότερα. Παλεύουμε με τον πόνο τους. Αυτό που πρέπει να ξεπεράσουν είναι τεράστιο. Οι δικές μας μάχες είναι ασήμαντες μπροστά στις δικές τους» πρόσθεσε και συνέχισε. «Δεν θυμάμαι τίποτα από το ατύχημα. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι να ξυπνώ και οι παίκτες με τους νοσηλευτές να προσπαθούν να με βγάλουν από το όχημα. Έπρεπε να το κόψουν για να τα καταφέρουν».
Ο Αλιμπίγιεβτις πέρασε ένα μήνα στο νοσοκομείο με κατάγματα, σπασμένη μύτη και πολλά προβλήματα γενικά. Ωστόσο, τόνισε πως «το να επανέλθεις σωματικά δεν συγκρίνεται με την πνευματική επαναφορά όταν έχεις χάσει δυο φίλους. Ο κόουτς Ντανίλοβιτς είχε τεράστια επιρροή στη δική μου διαδρομή. Δεν ήμασταν μόνο συνάδελφοι, αλλά φίλοι».
Κλείνοντας, ο Σέρβος κόουτς δήλωσε: «Το μπάσκετ και η οικογένεια σε βοηθούν να μένεις στο σωστό μονοπάτι. Όμως, είναι ξεκάθαρα πιο επώδυνο για τις οικογένειες των ανθρώπων που δεν είναι πια μαζί μας. Είναι δύσκολο να ανοίγεις ξανά αυτές τις πληγές, αλλά απ' την άλλη οι αναμνήσεις απ' αυτούς τους δυο υπέροχους ανθρώπους πρέπει να μείνουν ζωντανές»
