Το τραγικό εδώ είναι ότι κατεβαίνοντας ένας υποψήφιος ως Δήμαρχος σε ένα τόπο και μη βγαίνοντας δημοτικός σύμβουλος στερεί τον τόπο του που είναι βέβαιο ότι τον αγαπά ( αφού σε αυτόν ζει) από τις ικανότητες που έδχει και θα μπορούσε να τις αξιοποιήσει .
Γιατί λοιπόν θυσιάζει τον εαυτό του και χάνει την ευκαιρία να μπει με κάποιο συνδυασμό μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και εκεί να δώσει την μάχη του για να τον κρίνει ο λαός και να τον βραβεύσει με το αξίωμα του Δημάρχου αργότερα . Βέβαια με το σκεπτικό μου αυτό αποκλείω τους νέους όχι μόνο στην ηλικία για να λάβουν μέρος στην μάχη για το αξίωμα του Δημάρχου.
Ορισμένοι αν δεν έχουν μετρήσει τις δυνάμεις των και νομίζουν ότι θα μπορέσουν να πάρουν την πλειοψηφία τότε είναι εκ προοιμίου ανίκανοι να διοικήσουν τον δήμο αυτόν.
Επομένως οι ψηφοφόροι πρέπει να σταθμίσουν όλα αυτά όταν θα βρεθούν μπροστά στην κάλπη.
Γεννάται όμως και ένα άλλο ερώτημα Όλοι αυτοί που διεκδικούν το αξίωμα του Δημάρχου το έχουν νοικιάσει και τους προστατεύει το ενοικιοστάσιο;
Αυτοί έχουν ψηφιστεί και έχουν δοκιμαστεί από τους δημότες και νομίζουν ότι πάλι θα ξαναψηφιστούν. Και μέσα σε αυτούς είναι και ο Κώστας Λογοθέτης που συγκέντρωσε την πλειοψηφία στη δεύτερη εκλογή μπαίνοντας σφήνα μεταξύ των δυο ισχυρών Παύλου και Γκιώνη στις εκλογές του 2010.
Και όμως κέρδισε. Αλλά κατέβασε υποψήφιους που οι περισσότεροι ήταν άφθαρτοι .
Και η διαφορά με τον κ. Παύλου που τερμάτισε τρίτος ελάχιστη. Και ο Κώστας Λογοθέτης υπήρξε Νομαρχιακός σύμβουλος και μέσα στην κοινωνία του Λουτρακίου με έντονη παρουσία. Και με καταγωγή από την Περαχώρα. Υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα Μα κάποιοι πάνε να κάνουν κάβα με την κατάκτηση της θέσεως του δημοτικού συμβούλου και από εκεί να ξεκινήσουν. Μα αν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι είναι δέκα (10) το μέτρο για την εκλογή ενός συμβούλου λίγοι θα το πάρουν. Συμπέρασμα Ας επικρατήσει η λογική και ας μη δώσουν οι υποψήφιοι αστεία εικόνα και αντί για εκλογική μάχη να έχουμε φαρσοκωμωδία
