Ο
φίλος μου ο Ανδρέας Σιώκος μου είπε ότι πηγαίνει και εκκλησιάζεται στο
μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου που είναι ανεβαίνοντας για να πας στην πανέμορφη
Περαχώρα που όταν θα αποκτήσει και πάλι πράσινο θα είναι μέσα στα
πανέμορφα χωριά ανά τον κόσμο,. Όταν περάσεις την πιο μεγάλη στροφή που υπάρχει
στο νομό μας συναντάς το δρόμο που οδηγεί στο Μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου.
Πήγα και παρακολούθησα τους τρίτους χαιρετισμούς που για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Μέσα σε μια θρησκευτική κατάνυξη και να ακούς μόνο την φωνή του ιερέα και των ψαλτάδων και μέσα στην εκκλησία να βρίσκονται διακόσιοι και πιστοί αυτό προσωπικά ποτέ μου δεν το αντίκρισα Γιατί είναι σπάνιο ακούς την μελωδική φωνή του ιερέα που μας; είχε όλους καθηλώσει. Και έρχεται στο τέλος να μας μιλήσει τρία λεφτά για την ορθοδοξία και την Παναγία που άλλοι θα ήθελαν ώρες πολλές για να μας πούνε αυτά που ο σεμνός εκπρόσωπος Του μας είπε σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Και το σπουδαιότερο χωρίς να μπορέσουν να σου περάσουν το σωστό μήνυμα οι δήθεν μορφωμένοι.
Κάποτε είχε κάποιος άνθρωπος του θεάτρου χαρακτηρίσει την αίθουσα του θεάτρου τέχνης ότι όσο κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην αίθουσα του Θεάτρου ( που βρισκότανε στο υπόγειο του κινηματογράφου Ορφέα επί της οδού Σταδίου) τόσο ανεβαίνει η τέχνη.
Αυτό παθαίνει και ο προσκυνητής του μοναστηριού που όσο το πλησιάζεις πιστεύεις περισσότερο στην ορθοδοξία. Και σε αυτό βοηθάει η μορφή του ιερέα και ο χώρος προσκυνήματος που έχουν δημιουργήσει οι ουσιαστικά δοσμένες στην ορθοδοξία μοναχές.
Έχουμε κουραστεί να ακούμε εναντίον των μοναστηριών και των κληρικών Βέβαια η εξαίρεσης δεν είναι το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου και ο ιερέας που λειτουργούσε . Υπάρχουν και άλλοι κληρικοί και άλλες μοναχές που προσφέρουν και όμως κανένας δεν τους το αναγνωρίζει γιατί μάθαμε να κατηγορούμε αυτούς που διαφέρουν από εμάς. Και το επιτυγχάνουμε γιατί αυτοί που προσφέρουν δεν τους ενδιαφέρουν τα δικά μας κουτσομπολιά και τα προσπερνούν γιατί ο στόχος τους είναι να βοηθήσουν τον αδύναμο και όχι να απαντήσουν σε μας που τίποτα δεν μπορούμε να προσφέρουμε παρά μόνο κακία. Και μας τιμωρούν γιατί στην δική μας κακία απαντούν με αγάπη
Πήγα και παρακολούθησα τους τρίτους χαιρετισμούς που για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Μέσα σε μια θρησκευτική κατάνυξη και να ακούς μόνο την φωνή του ιερέα και των ψαλτάδων και μέσα στην εκκλησία να βρίσκονται διακόσιοι και πιστοί αυτό προσωπικά ποτέ μου δεν το αντίκρισα Γιατί είναι σπάνιο ακούς την μελωδική φωνή του ιερέα που μας; είχε όλους καθηλώσει. Και έρχεται στο τέλος να μας μιλήσει τρία λεφτά για την ορθοδοξία και την Παναγία που άλλοι θα ήθελαν ώρες πολλές για να μας πούνε αυτά που ο σεμνός εκπρόσωπος Του μας είπε σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Και το σπουδαιότερο χωρίς να μπορέσουν να σου περάσουν το σωστό μήνυμα οι δήθεν μορφωμένοι.
Κάποτε είχε κάποιος άνθρωπος του θεάτρου χαρακτηρίσει την αίθουσα του θεάτρου τέχνης ότι όσο κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην αίθουσα του Θεάτρου ( που βρισκότανε στο υπόγειο του κινηματογράφου Ορφέα επί της οδού Σταδίου) τόσο ανεβαίνει η τέχνη.
Αυτό παθαίνει και ο προσκυνητής του μοναστηριού που όσο το πλησιάζεις πιστεύεις περισσότερο στην ορθοδοξία. Και σε αυτό βοηθάει η μορφή του ιερέα και ο χώρος προσκυνήματος που έχουν δημιουργήσει οι ουσιαστικά δοσμένες στην ορθοδοξία μοναχές.
Έχουμε κουραστεί να ακούμε εναντίον των μοναστηριών και των κληρικών Βέβαια η εξαίρεσης δεν είναι το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου και ο ιερέας που λειτουργούσε . Υπάρχουν και άλλοι κληρικοί και άλλες μοναχές που προσφέρουν και όμως κανένας δεν τους το αναγνωρίζει γιατί μάθαμε να κατηγορούμε αυτούς που διαφέρουν από εμάς. Και το επιτυγχάνουμε γιατί αυτοί που προσφέρουν δεν τους ενδιαφέρουν τα δικά μας κουτσομπολιά και τα προσπερνούν γιατί ο στόχος τους είναι να βοηθήσουν τον αδύναμο και όχι να απαντήσουν σε μας που τίποτα δεν μπορούμε να προσφέρουμε παρά μόνο κακία. Και μας τιμωρούν γιατί στην δική μας κακία απαντούν με αγάπη
Είμαστε
βέβαιοι ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσουμε και το φιλανθρωπικό έργο
των μοναχών
