Βρέθηκα σε μια τελετή από αυτές τις λεγόμενες θλιβερές
Ο φίλος μου ο Γιώργος ο Κουρούμπαλης έχασε τον πρωτότοκο αδελφό του.
Ο χαμός είναι χαμός όσο και μεγάλος να είναι αυτός που φεύγει από την ζωή.η και αν ταλαιπωρείται χρόνια αμέτρητα από μια ασθένεια που τον έχει καθηλώσει στο κρεβάτι. πολλά χρόνια .
Και η νεκρώσιμη ακολουθία έχει τελειώσει και οι ευρισκόμενοι μέσα στο ιερό ναό πιστοί που ήταν πολλοί πήγαιναν να προσκυνήσουν τον νεκρό και για να συλλυπηθούν και τους συγγενείς και βρισκόντουσαν σε μια ουρά όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις
Τότε σε αυτή την λεγόμενη αναταραχή ακούστηκε μια φωνή ενός ιερέα από την ωραία πύλη. Παρακαλώ ησυχία.
Και αμέσως θυμήθηκα έναν καθηγητή μου στο γυμνάσιο που ποτέ δεν είχε επιπλήξει μαθητή . Ποτέ δεν είχε μιλήσει σε μαθητή με άσκημο τρόπο.Και ήταν τόσο αδύνατος που όταν έπιανε κανένας δυνατός νοτιάς που τα σήκωνε όλα φοβόμαστε μήπως τον πάρει και τον χάσουμε. Όταν λοιπόν έμπαινε στην τάξη μέχρι που να φύγει μπορούσες από την τόση μεγάλη ησυχία να ακούσεις ακόμα και το πέταμα της μύγας
Και αυτή την σιωπή την επέβαλε ο σεβασμός προς το πρόσωπο του. Που είναι πολύ σπουδαίο
επίτευγμα που επιτυγχάνεται με την στάση ζωής αυτού που επιβάλει τον σεβασμό τον πυγαίο .Και όχι αυτός που οι συνθήκες προκαλούν.
Έτσι λοιπόν και με το παρακαλώ ησυχία του ιερέα και εδώ θα μπορούσες να ακούσεις το πέταγμα της μύγας .Και αποχαιρέτησε τον νεκρό με λόγια υπέροχα αλλά με αυτά που θα μπορούσε να πει ο φίλος του Στάθη Κουρούμπαλη ( αυτό ήταν το όνομα του νεκρού) που μαζί είχαν περάσει την ζωή και ήξερε ο ένας τον άλλο καλύτερα. Και η μαγκιά του ομιλητή ( ναι η μαγκιά του ομιλητή που αφορά και τους παπάδες) είναι να μη κουράσει αυτούς που τον ακούνε.
Σε λιγότερο από πέντε λεπτά είπε αυτός ο παπάς τόσα όσα θα έλεγαν άλλοι κληρικοί σε μια ώρα
Και άρχισε την ομιλία του ως εξής " Ο Στάθης Κουρούμπαλης ήταν ένας άνθρωπος κιμπάρης" (που σημαίνει γενναιόδωρος ειλικρινής και περήφανος ) Ένας άλλος παπάς στη θέση του θα έλεγα διακόσιες λέξεις για να προσδιορίσει την μορφή του νεκρού και κανένας δεν θα καταλάβαινε τι άραγε θα ήθελε να πει Γιατί θα ήταν η παπαδίστικη γλώσσα που σήμερα είναι νεκρή και κανέναν δεν συγκινεί Ενώ χρησιμοποιώντας την λέξη κλειδί και ο Δημήτρης ο φίλος του Στάθη που μαζί έπιναν το ούζο τους στο συνοικισμό ήξερε την λέξη κιμπάρης που χρησιμοποίησε ο παπάς. αφού ήταν δική τους μια και έτσι χαρακτήριζαν τους σωστούς.
Και να μη αφήσει και παραπονούμενους και τους μορφωμένους έβαλε στο λόγο του και ένα στοίχο του Καβάφη. Έχουμε λοιπόν εδώ μια επανάσταση ενός παπά που χρησιμοποίησε λέξεις που μόνο ένας άλλος θα μπορούσε να τον ακολουθήσει και αυτός είναι ο Δεσπότης μας ο Διονύσιος και κανένας άλλος. Και υποστηρίζω ότι ο παπάς έκανε την επανάσταση του αφού από την ωραία πύλη χρησιμοποίησε μια λέξη του λαού και έναν μεγάλο ποιητή τον Καβάφη που ακόμα και σήμερα υπάρχουν νάνοι σε ανάστημα που δεν θέλουν να πούνε ακόμα και το όνομα του.
Να γιατί επικράτησε η απόλυτη σιωπή γιατί ο κόσμος ήξερε τον παπά και υπήρχε ο ίδιος ο σεβασμός με τον δικό μου καθηγητή. Το οποίο απέκτησε με την πάροδο του χρόνου και με την στάση ζωής του. Και το όνομα του παπά είμαι υποχρεωμένος να σας αποκαλύψω αν και έψαξα και βρήκα αυτή την φωτογραφία του Παντελή Ρωμέση του κιμπάρη Παπά.
Που τον γνώρισα τυχαία όταν ήταν πολύ νωπή η τραγωδία η δική μου. Και πηγαίνοντας στην Καλλιθέα σε αυτό το όμορφο προάστιο της Κορίνθου που τότε λειτουργούσε μπορούσα να ανακουφιστώ με τα κηρύγματα του που ποτέ δεν ξεπερνούσαν τα πέντε λεπτά .
Άραγε πότε αυτοί που μας διοικούν θα καταλάβουν τον σπουδαίο ρόλο που μπορούν να παίξουν παπάδες μέσα στην κοινωνία όπως ο Παντελής Ρωμέσης; Και να δώσουν κίνητρα για να γίνονται οι νέοι μας παπάδες που θα μοιάζουν τον δικό μας Παντελή;
Σεβασμιότατε ξέρεις ότι σε αγαπώ γιατί και εσύ είσαι επαναστάτης και σε παρακαλώ μη αφήσεις τον πατέρα Παντελή να σκουριάσει κάτω από τον τίτλο τον άχαρη του συνταξιούχου .
Η εποχή μας που όλοι είμαστε πονεμένοι χρειάζεται τον λόγο του Παντελή Ρωμέση που είναι τόσο αληθινός.
