Αναφέρθηκε και στο μέλλον του Γκριζμάν
Ο Ντιέγκο Σιμεόνε ήταν το βράδυ της Τετάρτης στη Λιόν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Έστω κι αν έζησε από τις εξέδρες-λόγω της τιμωρίας- και όχι από τον πάγκο, τη νίκη (3-0) επί της Μαρσείγ και την κατάκτηση του Europa League.
«Υπάρχουν καταστάσεις που τον φέρνουν πιο κοντά στην επιθυμία να συνεχιστεί μαζί μας. Αν μείνει, θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, αν όχι να τον ευχαριστήσω για όλα όσα μας έχει δώσει», είπε.
«Ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσεις είναι να επιμένεις. Ήμασταν σε δύο τελικούς Champions League, πέρυσι στα ημιτελικά. Χάσαμε στα δύο τελευταία λεπτά, τον άλλο στα πέναλτι και επιστρέψαμε . Είχαμε την τύχη να βρούμε πολύ δυνατούς άνδρες και ποδοσφαιριστές που γίνονταν καλύτεροι χρόνο με το χρόνο. Εγώ μακριά από τον πάγκο ήμουνα λυπημένος, είχα μία πικρή αίσθηση, ένιωθα μοναξιά, αλλά έχω μια πολύ μεγάλη επικοινωνία με τους παίκτες και μπορώ να είμαι στο σπίτι ή στο ξενοδοχείο και εκείνοι να κάνουν το ίδιο», πρόσθεσε.
«Για τον Φερνάντο Τόρες είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, ελπίζω ότι στο γήπεδο θα υπάρχει μία εκρηκτική ατμόσφαιρα την Κυριακή. Είναι ένα φανταστικό παιδί, ό,τι έχει επιτύχει το έχει κερδίσει εκείνος, δεν του έχει χαρίσει ποτέ κανείς τίποτα», συμπλήρωσε.
«Ήταν μια δύσκολη σεζόν, αλλά αυτό το τρόπαιο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα Κύπελλο, είναι η αξία στη δουλειά, επιμονή. Ερχόμαστε από την απώλεια δύο Champions League, αυτή η σεζόν ξεκίνησε άσχημα για να ανακαλύψουμε εκ νέου τον εαυτό μας στον αγώνα Άρσεναλ», είπε ο Ντιέγκο Σιμεόνε που με τον έκτο του τίτλο με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ισοφάρισε το ρεκόρ του Λουίς Αραγονιές.
«Ακόμα δεν έχει ακόμη τελειώσει η σεζόν, χρειάζεστε ένα βαθμό για να εξασφαλίσουμε τη δεύτερη θέση και να συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε. Όλη η δουλειά μας δείχνει ότι τα λόγια δεν παραμένουν στον αέρα και είναι πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι ότι κερδίσαμε. Η Ατλέτικο είναι ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου και στον αθλητισμό. Από παίκτης και στη συνέχεια που επέστρεψα, η επιστροφή στην Ατλέτικο μου έδωσε ισορροπία, οι δρόμοι μας ήταν να συναντηθούν».
