Αν και διαφωνώ σε ορισμένα αλλά ελάχιστα σημεία την δημοσιεύω στο μπλοκ μου γιατί στην κριτική του ο προικισμένος Γιώργος Λαουτάρης δεν μας θυμίζει ούτε Γεωργία Βασιλειάδη ούτε χωριό το παλιό καιρό που η βρύση του χωριού αποτελούσε τα πρωινάδικα τα σημερινά αλλά και τα μεσημεριάτικα Και αυτό μας το λέει ο κριτικός στις πρώτες λέξεις του κειμένου του
Στη σαββατιάτικη εμφάνιση στη Νέα Σμύρνη, στο ρόλο του «λαϊκού τραγουδιστή» στο «Άξιον εστί», ο Σάκης Ρουβάς απέφυγε τη γελοιοποίηση. Δεν φόρεσε φούστα Βαλεντίνο, δεν κατέβηκε με τροχαλίες και σχοινιά από τον ουρανό, ούτε φτερά αγγέλου ήταν στερεωμένα στους ώμους του. Σοβαρός, με σκούρο κοστούμι και λευκό πουκάμισο, δεν έδωσε μια ποπ ερμηνεία. Τονικά σωστός -εξάλλου είναι έμπειρος πια τραγουδιστής.
Ταυτόχρονα, έμοιαζε τρακαρισμένος και έξω από τα νερά του καθώς δεν θέλησε να δώσει καμία θεατρικότητα στην ερμηνεία του. Όλο κοίταζε τα χαρτιά του, λες και δεν ήξερε ποιος στίχος ακολουθεί ενώ η φωνή του ήταν αγνώριστη.
Με άλλα λόγια ο Σάκης Ρουβάς προσπάθησε να φορέσει τα ρούχα ενός άλλου χωρίς να προσπαθήσει να το κάνει δικό του. Το πάλεψε φιλότιμα, ωστόσο έλλειπαν στοιχεία όπως η φρεσκάδα, ο ενθουσιασμός, το πάθος.
Άλλοι μιλούν για 10.000 θεατές, άλλοι για 15.000. Το σίγουρο ήταν ότι οι θεατές θα ήταν αρκετά λιγότεροι αν η συναυλία ήταν με εισιτήριο και όχι δωρεάν.
Είναι αυτονόητο ότι κάθε καλλιτέχνης έχει δικαίωμα να δοκιμαστεί σε όποιο μουσικό είδος θέλει: στον κόσμο της μουσικής δεν υπάρχουν στεγανά. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχει ένα βαρύ, πολύ βαρύ και για πολλούς αξεπέραστο προηγούμενο: η ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και είναι περιττό να πούμε υπέρ τίνος γέρνει τελικά η πλάστιγγα.
Πάντως ο κόσμος που πήγε στην πλατεία της Νέας Σμύρνης αποθέωσε τον Σάκη. Πριν καν τραγουδήσει, πριν ανοίξει το στόμα του. Αρκετοί τον υποδέχτηκαν με ουρλιαχτά, κάτι που δεν συνέβαινε στις συναυλίες που διηύθυνε κάποτε ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης. Όποιος δει στο αρχείο της παλιάς ΕΡΤ αποσπάσματα από παλιές συναυλίες, δεν μπορεί να μην προσέξει την ατμόσφαιρα της μυσταγωγίας που μάλλον έλειπε από την πλατεία.
Sakis for ever, λοιπόν. Και ίσως το επόμενο καλλιτεχνικό βήμα του να είναι στο ρόλο του Οιδίποδα στην Επίδαυρο ή στο Ηρώδειο. Ή και του Βασιλιά Ληρ. Πρέπει όμως να περιμένουμε να γεράσει, κάτι που μάλλον θ’ αργήσει να συμβεί.
