Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Καλό σου ταξίδι φίλε μου Νικόλα Αλέφαντε που ναι ήσουν παλικάρι

Όταν την πίστη σου την κάνεις σημαία ποτέ δεν θα είσαι ηττημένος. 



«Έφυγε» από την ζωή ο Νίκος Αλέφαντος

Τον γνώρισα στο γήπεδο του Χολαργού τότε που αγωνιζόταν στην Αθηναϊκή ομάδα την΄οποία είχε ιδρύσει ο Ηλίας Καρασούλας και είχε έδρα τα Εξάρχεια και την Λέγανε Λευκός Αστέρας που στο τέλος έγινε Αστέρας Εξαρχείων




Ο Νίκος Αλέφαντος γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια.και μετά τον Αστέρα  αγωνίστηκε στις ΑΕ Χαλανδρίου, ΠΑΟ Ρουφ, Ολυμπιακό Πειραιώς (μετέχοντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος), Ατρόμητο Πειραιώς, Ολυμπιακό Χαλκίδας, Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του.
Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τον Αστέρα Εξαρχείω το 1969. Εργάσθηκε στους περισσότερους από τους ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο εργάστηκε τρεις φορές (ανά μία δεκαετία: τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΑΕ Λάρισας, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς.
Στην Α' Εθνική προπόνησε και τους ΟΦΗ, Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα.
Στην αρχή της καριέρας του, με τον ΠΑΣ Γιάννενα το 1973–74 (για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου) και τον Πιερικό το 1974–75, πέτυχε ισάριθμες ανόδους στην Α' Εθνική κατηγορία, κατακτώντας το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής.
Εκτός από τους δύο αυτούς τίτλους, έχει κατακτήσει και το κύπελλο Κύπρου 1996–97 ως τεχνικός του ΑΠΟΕΛ, μετά από νίκη με 2–0 επί της Ομόνοιας στον τελικό.
Ο Νίκος ήταν φίλος μου και επειδή με εκτιμούσε για τις γνώσεις μου  όταν συναντιόμαστε μου έλεγε για την ζωή του και ο τρόπος να σου τα μεταδίδει ήταν μοναδικός.
Ο Ποδοσφαιρικός του Χριστός ήταν ο Ερνστ  Χάπελ που πήγαινε και  έβλεπε τις προπονήσεις του στο Εξωτερικό  και κοιμόταν στο σταθμό του τραίνου. Θυμάμαι όταν μιλούσε γι αυτόν το πρόσωπό του την λάμψη του Θαυμασμού Σε κάποιο παιχνίδι οι αντίπαλοι μας πολιορκούσαν και το τέρμα της ισοφάρισης ήταν θέμα χρόνου. Βρήκα τρόπο και μπούκαρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο με αποτέλεσμα να γίνει μεγάλος σαματάς Ο Διαιτητής με απέβαλε αλλά εγώ σταμάτησα την επιθετικότητα της αντιπάλου ομάδας και έτσι πήρα τον αγώνα.
Και τώρα που πρώτη φορά το γράφω. Τον Διαιτητή Δούρο τον εκτιμώ για την τιμιότητα του αλλά και την ικανότητα που τον έχω κατατάξει στις πέντες μεγάλες σφυρίχτρες της Ελλάδας. . Και όταν πιάναμε συζήτηση για τον θρυλικό αγώνα Π Α Ο Ολυμπιακός που έχασε το πρωτάθλημα η ομάδα του Πειραιά και υποστήριζα τον Δούρο ότι είναι τίμιος πήγαινε να με πνίξει. Στο τέλος με μια φάση που είχα του απέδειξα ότι είχα δίκιο.
Γνώριζε πολλά και είχε ένα πολύ μεγάλο προσόν Ήταν αξιοπρεπής